Park japoński

W marcowej poświacie, na Honsiu i wzgórzach
Wiśnia sakura kwitnie różem u podnóża.
Na górze Yoshino kwiat ściele się jak wino
Bladoróżową magią, otacza barwne kino.

Sakura jest w parku, na ulicy i skwerach,
Widzisz ją tutaj wszędzie i w jupiterach.
Podglądam kwiaty rankiem jak szalem rozlanym,
Rozmytym w zieleni różem są mydlanym.

Opasa mnie wokoło i czuję się tym zdrowo.
Hanami niczym fiesta rodzi się na nowo.
Turyści wpadają w zachwyt jakby amoku,
A ja sam im też w tym dotrzymuję kroku.

I w cudnej hybrydzie wiśni somei-joshino
W melancholii pachnie mi to róży wino.
Podziwiam barwy przeplatane kobiercem,
Tak mi radośnie teraz i czuje to sercem.

Jestem gościem w parku, w japońskiej krainie,
Turyści, starsi, młodzież, czas tak miło płynie.
W kontemplacji dusza odpływa po parku,
Kwiaty kłaniają mi się, czuje je na karku.

Chramy shinto świątyń już widzę w oddali,
Czas płynie, miło błogo, nic mi się nie pali
I sen mnie ogarnia taki cudny och wiśniowy,
Zapach drzew rozchodzi się fajny, cyprysowy.

Płynę łódką wolno jak fotograf wpatrzony
I nie sposób zapomnieć, jestem tym urzeczony
I głód mi już doskwiera i nic nie poradzę,
Marzę i sobie marzę, mam dar magii władzę.

Na słodkie małe kulki ryżu zwane dango,
Już mi przepadły w ustach, kręcą sobie tango,
Na rozkosz podniebienia w kruchej małości,
Na kwiat patrzę kwitnący wiśni z zazdrości.