Życia eminencja szara szczęścia okruchy zagarnęła
gorejące serce uczułem z tchnieniem jeno każdym
krynice łez schłodziły słodkich myśli kołatanie
w uniesienia bólu gorycz cierpienia poniosłem

męczenniku świata krzyżowych rozdroży
ileż biczy codziennego trudu smaga?
Korona problemów spleciona cierniem
pragnienie pomocy winnym octem studzi

upadłem raz pierwszy...
przytłoczony słabości ludzkim ciężarem
grzechu brzemię krzyżem odpowiedzialności obarcza ramiona
ledwie sił starcza krocząc śmierci procesją

upadłem raz drugi...
zwiedziony życia lepszego wizją
prowadząc interesy miłosierdzia kosztem
człowiek sumienie Judaszowi zaprzedaje

upadłem raz trzeci...
za wszystkich was bracia i siostry
gdyż wszyscy jesteśmy Chrystusami
każdy życia swego dźwiga krzyż

Golgota spoczynkiem u wędrówki kresu
za żywot ziemski ukrzyżowani
powstanie my w dniu ostatecznej godziny
zbawieni w oczyszczającej cierpienia drodze.