Letniego poranka półmrok tajemniczy
otwiera przed wilkiem młodym szanse nowe
skutkami wydarzeń dnia nieuświadomiony
Kieł leśnych ostępów przemierza wertepy.

W wilczej naturze leży za przeznaczeniem gonić
i choć przeżyciami dusza nie mało obciążona
wciąż rytm wybija ku przygodzie nadchodzącej
statecznym oddechem sekunda po sekundzie mija.

Łowca dociera na skraj lasu wiedziony tropem
wzrokiem bystrym omen wypatruje wśród zboża złocistych łanów
chabry niebieskie niczym prawa stróże sekretu strzegą
chochoła pradawnego co przodków mocą pośrodku pola ostał.

Szybkim szusem barierę kwiecistego błękitu pokonał myśli
kłosy muskają delikatnie ciało żółcią pogrążone
staje Kieł przed kukły słomianej obliczem
jak niegdyś stanął dębu historią spowity.

Czemuż wilczarzu tak pragniesz natury posiąść tajniki?
Lasu obręby domem za Tobą pozostały
chochoł, chabry wraz z nimi i wilk biały
rozdział kolejny świata spisują.

Chmury ciemne zdarzenia świadkiem kumulację tworzą
jak u zarania dziejów deszcz zacina z wolna
duszę przodków chochoła nawiedzać zaczynają
przed Kłem następne rozpoczęły się wyzwania.