z popiołu powstałeś
i w proch się obrócisz
życie przygnieść musi kolejne życie
naturalnym więc jest,
że natura ginie od natury,
ale jednak
przychodzisz nad mogiłę

starczył błysk,
płomień szybszy od spojrzenia,
żeby rozszerzyć przejezdnym pole widzenia
i wydłużyć trasę potencjalnych autostrad

dwie godziny
podsumowały cztery dekady
małych ewolucji

ci, którzy mieszkali blisko,
mówili później,
że pośród trzasku ognia
słyszeli płacz
i widzieli parę łez
w środku bardzo wielkiej ciszy

nawet gdy umierały
nie chciały ściągać na siebie uwagi krzykiem

może teraz usłyszysz ich oddech,
mijając postrzępione korpusy
i wijące się na wietrze strzępy skóry
uważaj jedynie, żeby nie wpaść
w snopy ich drzazg
rozrzuconych na ziemi

która nigdy nie była
bardziej martwa

i zatrzymaj się
i wypłacz razem z nimi
te kilka słów

wietrzny odpoczynek racz im dać Panie…