Świetny wiersz, a zarazem smutny...
dobrego wiersza nie zmalujesz,
kiedy poezji nie poczujesz :))

Pozdrawiam Grzesiu :)

Sama prawda, nie jesteśmy doskonali, często piszemy sercem. ale pisanie jest potrzebne, może ktoś poprzez nie stanie się lepszym człowiekiem, myślę, iż pisanie proste, szczere trafia, pozdrawiam serdecznie, życząc zdrowia, radości w Święta Wielkanocne i każdego następnego dnia, pozdrawiam ciepło Grzesiu.
6/5

Taki dureń jest potrzebny - czasem doda trochę oliwy do ognia weny.

Doskonałość nigdy nie jest własnością do końca. Każda epoka ma takich autorów na jakich sobie zasłużyła. Ponadczasowość bywa, ale tylko niektórzy tego doświadczyli. Rilke pozostał zawsze w tłumaczeniach nieodgadnięty do końca.
Wracając do myśli pod wierszem, jestem w zgodzie podzielona, bo nikt z nas nie ma wyłączności na pisanie. Piszemy z wnętrza i czasem po prostej idziemy, a czasem wnikamy w kręte myśli. Szukamy swojej niszy i tam bywamy. Wrażliwość jest kanwą, ale nie zawsze odczuwalna w słowach. Bo za duży jej patos tez nie jest dobrym przekazem. Nadwrażliwość też jest nudna dla odbiorcy. Czasem pisze się samo, a czasem trzeba pozostawić na dłużej w celu dopieszczenia, aby dojrzeć do szczytu. Dla każdego jest to droga wyłożona własnym kamieniem. Tylko czas i cierpliwość jest w tym procesie sprzymierzeńcem, aby zrozumieć sens tworzenia. Ja trafiłam na te drogę w chwili ciężkiej choroby i częściowo zniewolenia w czterech ścianach. I właśnie ten moment, ten monitor okazał się moim oknem na świat. Szukając portalu niejednokrotnie spotykałam się z hejtem i z niezrozumieniem. Milkłam i płakałam w ciszy, ale podnosiłam się i szłam dalej. Piszę dla przyjemności i dla porozmawiania z ludźmi i pewnie dla siebie też.

Lubię sanah i jej poezję śpiewaną i lubię być między Wami

Słonecznej i w bieli niedzieli...

Przypis dolny daje do myślenia. Podobnie jak Łukasz zastanawiam się czasem czy przypadkiem nie jesteś chodzącą encyklopedią cytatów. Wiele sie z Twoich tutaj publikacji można dowiedzieć. Zwykle faktycznie nie podajesz wprost.
I znów wracam do przypisu dolnego. Trzeba czuć poezję. Tylko kiedy jest to czucie widoczne? Kiedy ono jest? Czy wtedy gdy ktoś napisze, że dobry wiersz, że ciekawy, że sprawnie napisany? Od czasu do czasu, pewnie jak my tu wszyscy, czytam wiersze "uznanych" poetów. Są takie, po przeczytaniu których rzeczywiście rozumiesz, że zostały napisane przez poetów. Uśmiechasz się wtedy tylko do siebie. Chwilami myślę, że pisanie wierszy jest podobne do pięściarstwa. Na każdego znajdzie się jakiś lepszy. To pocieszające, wvpewnym sensie. Osobiscie nie mam złudzeń i odnajduję siebie w jakiejś podrzędnej lidze z wytartym do cna parkietem i wiecznym brakiem sprzętu treningowego. Tutaj sponsorzy nie zaglądają. Trudno stąd wybić się na jakaś mistrzowską walkę. Choć czasem, jak pokazuje przykład genialnie napisanej postaci Rocky'ego Balboa, czasem to możliwe. Ale tylko kiedy talent spotka wytrwałośc i szczyptę szczesliwego przypadku.
Jak widzisz skłoniłeś mnie do refleksji. Dziś sam nie wiem jak to się stało, że po przeżyciu wielu lat w bardziej badź mnie satysfakcjonującym konsumpcjonizmie zacząłem pisać, powiedzmy z zastrzeżeniem jakimś, wiersze. I że zacząłem je czytać. Widać, poezja i jej tworzenie dane jest potencjalnie każdemu. Nie każdy korzysta, a i nie każdy poetą jest z tych, którzy korzystają.
P.S. powyższy komentarz potraktujmy jako wynurzenia z cyklu "niezbyt ważne, ale jednak napisane".
Pozdrowienia

Niewątpliwie Grzegorzu w pisaniu masz swój rozpoznawalny styl. Przynajmniej w wierszach, bo nie wiem czy pisujesz również inne teksty. Masz niesamowity dar ubierania własnych myśli w słowa w taki sposób, że prawdopodobnie większość czytelników intuicyjnie wyczuwa, o czym piszesz, natomiast jest to w wierszu bardzo zgrabnie poukrywane w przeróżne formy słowne. Czasem mam wrażenie, że przemawiasz tak, żeby wprost nie powiedzieć tudzież napisać tego, co bardzo chciałbyś wprost przekazać. Nierzadko też używasz słów jaskrawo zabarwionych. To świetnie widać w komentarzach też, które są krótkie, ale dosadne. Myślę, że trochę próbujesz prowokować czytelnika. Momentami nawet domagasz się czytelniczej jasnej deklaracji albo odpowiedzi na postawione orzeźwiające Ciebie w wierszu pytanie, a jednocześnie sam na nie wierszem nie odpowiadasz. Jesteś poszukiwaczem poetyckim, jak wielu z nas tutaj. 😃 Dobrze, że pisujesz i dobrze, że poszukujesz. Świetnie, że wymagasz o siebie i dokształcasz się w tym, co dla Ciebie ważne. Poezja lubi tematykę poważną, ale lubi też zachowywać zdrowy dystans do spraw ostatecznych i do twierdzeń "podobno niezaprzeczalnych". Tę zdrowość też można u Ciebie wychwycić pomiędzy wersami, choć czasem trzeba się nagłówkować, o co Ci chodzi. 🙃 No, i zastanawiam się, czy Ty te cytaty z głowy wyciągasz, czy wspomagasz się jakaś wyszukiwarką cytatów (o ile takowe istnieją w ogóle 🤷). Pozdrawiam Cię piątkowo z uśmiechem Grzegorzu67! 😃 hej ho! 🙋‍♂️😊

Świetny. Poezja to jakby kalibrowanie sensu poprzez regulowanie słów - trudne zadanie, tym bardziej, że prawie nie ma danych, jakie dźwięki ostatecznie wyłapie odbiorca. Pozdrawiam serdecznie :)

Wszelkie zdolności pochodzą od Ducha, czasem Świętego, a czasem wręcz przeciwnie. Po przeczytaniu Twojego wiersza imienniku stwierdzam, że niewątpliwie od któregoś z nich je dostałeś.
Pozdrawiam i gwiazdki zostawiam :)

Jakby tu rzec i nie dotknąć PL-a wiersz bez skazy ba nawet świetny w formie i treści, nie mniej mój rozumek tutaj się nie mieści. Moje wiersze nie liczą zgłosek , rytmu, rymów. Są dziełem chwili, przeżyć lub mego sprzeciwu. Wiem , wiem że są i zasady, nieważne bo przecież bez przesady. Nie chcę być poetką cenioną, nagradzaną, wystarczy mi tylko bym była czytaną. A i tym bywa różnie ale to nie szkodzi- marne wiersze przecież moja głowa rodzi. Pozdrawiam

Matko z dzieckiem, mnie w szkole uczyli, że poezja taka uduchowiona jest, a tutaj gwałty, szable, śliwki robaczywki, a na końcu dureń. Jeszcze tu wrócę, żeby przeczytać ponownie, ale na razie muszę się uspokoić. No to cześć!

Przy tworzeniu trzeba kierować się serduchem
Bez tego ani rusz 😉

Pomyślam sobie, że jestem taka "śliwka parszywka"!, nie piszę w ramach samokrytyki więcej, bo po co mam się pogrążać! sądzę Grzegorzu, że rozumiem intencję wiersza i przyznaję, Tobie rację !
Serdecznie pozdrawiam:)⭐

Czyżby forma samokrytyki jakiejś? Tak mi tu zapachniało Grzegorzu.
Pozdrawiam

Cudowne. Widać warsztat.

Pobudzanie szarych komórek - bezcenne, a jak czasami wyjdzie coś fajnego, to bonus.
Wiersz mi się podoba, to o twórcach. Leoncavallo, po napisaniu Pajaców, skomponował wiele oper, ale żadna z nich nie miała powodzenia, a przecież był świetnym muzykiem, profesorem itp. Tak więc nawet głęboka wiedza i umiejętności niczego nie gwarantują przy tworzeniu.

Pozdrawiam

O problemach twórcy mało się mówi w zwykłych slowach. Mnie bardzo podobał się wykład Wisławy Szymborskiej o pisaniu wierszy, lekceważąco mówiała o natchnieniu, wiele o pracy nad słowami, którą poetka lubiła.
Idź dalej swoją drogą i unikaj krytykantów. Ci wszyscy wiedzą najlepiej, ale sami czują się tylko dobrze w przewracaniu do góry nogami napisanych wersów.
Serdecznie pozdrawiam!

znowu normalnie, bez nadęcia o pisaniu...wielu rzeczy można się nauczyć. Pisanie wierszy też..ale czy to zawsze jest poezja?- jak powiadał W. Gierymski ; „
do pisania wierszy nie wystarczy
ani wściekłe pióro a ni marmur papieru
ani umiejętność rozwijania słów
jak główek kapusty (…)

życzę weny i pozdrawiam***

Dobry.
Aleś mnie zaskoczył i to bardzo.
Pozytywnie oczywiście.