Twoje Wiersze - Dziecięce marzenia

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

10 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Izka1^(*)

2025-03-04

Nie wszystkie marzenia mogą się spełnić, ale czasem to i lepiej. Mimo to marzenia upiększają nasze życie., dodają skrzydeł, rozwijają wyobraźnię, itd. Albo, krótko i węzłowato:Człowiek rwałby się do wielkich rzeczy, a tu szara rzeczywistość skrzeczy. Tak mawiała moja przyjaciółka. Pozdrawiam z uśmiechem

Gminny Poeta

2025-03-04

Marzeniom wypada pomóc ale również dobrze jest zapytać się innych co myślą na ten temat, a nie jedynie ufać swoim wyobrażeniom i przewidywaniom. Dziękuje za komentarz:)))

klaks

2025-03-03

Życie weryfikuje nasze marzenia, czasami korzystnie :)
Pozdrawiam serdecznie

klaks

2025-03-04

Dokładnie, trafne porównanie, i przy tym nie byłoby tematów do bajek :)

Gminny Poeta

2025-03-04

Oby tylko zrobiło to w czas. Ale z drugiej strony patrząc bez marzeń życie to jak bajka bez morału. Pozdrawiam z uśmiechem:)))

myszulek

2025-03-03

Ten wiersz przemawia swoim szczerym opisem drogi od marzeń dziecięcych do dorosłego spojrzenia na życie - poruszające jest to, jak konfrontacja z rzeczywistością i słowa sceptyka stają się momentem przebudzenia. Obraz archeologa w błocie dodaje tekstowi realistycznego wymiaru.

Gminny Poeta

2025-03-04

Po prosty czasami marzenia nie pokrywają się z realiami. Trochę tak jak z wyborem partnera. Patrzymy na ładna buzię i giętki język a okazuje się że często to nie wystarcza. Dziękuję za komentarz:))))

Elżbieta

2025-03-03

Wyobraź sobie, że miałam podobne marzenie, kusił mnie Egipt i odkrywanie faraonów tajemnic. Ktoś mi uświadomił, że co było do odkrycia, to pewnie profersor Michałowski już to zrobił, a ja się będę grzebać w błocie. Skończyło się zupełnie innaczej. Dzięcięce fantazje są pełne uroku, choć nie u każdego, synek mojej bratannicy namiętnie pragnie zostać śmieciarzem.
Miło się czytało, zwłaszcza, że i marzenia podobne!
Pozdrawiam serdecznie, Poeto oczywiście z uśmiechem :)))⭐

Gminny Poeta

2025-03-04

A nie mówiłem ze prawie mąż i żona. I tak samo się nawet różnimy. Pozdrawiam z uśmiechem Dziewczynko czekająca na wiosnę:))))

Asteria^(*)

2025-03-03

Anegdota:
Ponoć każda kobieta marzy o mężu archeologu. Czym starsza, tym mu się bardziej podoba :))

Gminny Poeta

2025-03-03

Ale tu mówimy o marzeniach senioralnych a nie młodzieńczych. Te młodzieńcze potrzebują męża na podorędziu gdyż jest przydatny w domu łóżku i zagrodzie. Te starsze być może potrzebują archeologa by docenił ich urodę. I chyba coś w tym jest i zapewne w dalszym ciągu jakiś element archeologa we mnie trwa bo mi się panie w wieku balzakowskim bardzo podobają. Dzięki za komentarz i pozdrawiam z uśmiechem:)))

Jastrz

2025-03-03

Mamy podobnie, bo w podobnych czasach przyszło nam żyć. Kiedy byłem dzieckiem też chciałem (przez jakiś czas) być archeologiem. Były to lata 60. W Sudanie budowano Tamę Assuańską i archeolodzy na wyścigi przeszukiwali tereny, które miały zostać zalane. I właśnie wtedy prof. Kazimierz Michałowski odkrył w Faras kościół chrześcijański z VII bodaj wieku n.e. Była to sensacja na skalę światową i musiało to oddziaływać na wyobraźnie +/- 10-latków, jakimi wtedy byliśmy...

Gminny Poeta

2025-03-03

Kilka lat temu gdy wokół Ostródy prowadzone były inwestycje drogowe. Zdaje się że największa pętla w Polsce działania drogowców poprzedzało archeologowie. Miałem wtedy co nieco wolnego czasu i odpowiedziałem na ich ogłoszenie do pracy jako pomoc archeologiczna. Przez ok miesiąc nie ważne czy słońce czy deszcz razem z nimi zbieraliśmy łopatami warstwę błota by odkryć powierzchnię z której można było czytać jak z książki. Nie za wiele znaleźliśmy. Kilka starych ognisk z resztkami ceramiki . Archeolodzy oczywiście wszystko udokumentowali a potem gdy praca skończyła się pojechali na inną budowę w drugą część Polski. To że rozwodnik wynika ze specyfiki pracy za którą ciągle jadą. Żyją jak cyganie. A moja fascynacja archeologią zaczęła się od lektury książek z Panem samochodzikiem. Dzięki za komentarz:)))

Jastrz

2025-03-03

Nie wiem tylko, czemu sądzisz, że archeolog musi być rozwodnikiem.

Krystek

2025-03-02

Myślę, że młodzieńcze marzenia
już nam nie imponują. Z biegiem
lat mamy inne do spełniania.
Ślę moc serdeczności:)

Gminny Poeta

2025-03-03

Krysiu masz rację. Kiedyś wypada dorosnąć. Są oczywiście tacy co tego nie potrafią ale to już ich problem. Pozdrawiam z uśmiechem:)))

jobo

2025-03-02

Kryha! nie zalewaj, imponują nam ciagle, są uroczo naiwne i
niewinne.

jobo

2025-03-02

Wielu z nas tak miało, ja mam ciągle.
Forma mistrza.
Szac i gwiazdki.

jobo

2025-03-03

Chyba mi się udało go rozsmieszyć, ale wszystko mi się spełnia
i tak, życie miałem trudne ale kapitalne, absolutnie niezwykłe i
to trwa.

Gminny Poeta

2025-03-03

Jeśli chcesz rozśmieszyć Pana Boga opowiedz mu swoje marzenia A z drugiej strony patrząc kiedyś w końcu trzeba dorosnąć. Dziękuję za komentarz :)))

sturecki

2025-03-02

Podmiot liryczny chciał zostać archeologiem, odkrywać skarby, ale życie miało inne plany i nie szczędziło mu ironii. Czasem wracało pragnienie, ale brutalna prawda o zawodzie skutecznie je tłumiła. Ostatecznie jednak nie ma w tym żalu – jest dystans, humor i świadomość, że to, co się ma, może być więcej warte niż dawny sen.
Myślę, że to wiersz o tym, że dorosłość nie zawsze spełnia młodzieńcze wizje, ale czasem to wcale nie jest złe – bo szczęście potrafi przyjść w zupełnie inny sposób.
6/5

sturecki

2025-03-03

Cóż, życie to nie bajka o złotym pociągu – częściej skarbem okazuje się dobra łopata do błota. Ale kto wie, może w tym całym grzebaniu znajdzie się jeszcze coś błyszczącego?

Gminny Poeta

2025-03-03

Ot po prostu marzenia nie zawsze wytrzymują próby czasu. Zmieniają się upodobania i prerogatywy. Po prostu dorastamy a to co było na początku romantycznym szukaniem skarbów okazuje się codziennym marudnym grzebaniem w błocie i cygańskim życiem Dziękuję za komentarz:)))