Spacer po... mieliźnie
co czyni cię sobą." - Mira Kuś.
powiedz dlaczego miałko, uskrzydlasz rozumem?
Poezja uleciała, czuję ból podskórnie,
zwrot, płonne upiększenie... słownikiem dociążam.
A gdzie głowa, talenty, gdzie życie w przestrzeni?
Retoryka namiętna, na obrzeżach... syta.
Do pustki nie dostępuj, to droga Syzyfa,
podążaj za Herbertem - lub naciśnij... przewiń!
Godziny wyznacznikiem, one nam dyktują,
pustosłowia cierpiące wciąż oblane wstydem.
Perspektywa zapyta... drepczesz czy też idziesz?
Jakżeż ścieżka jest stroma, ta droga ku wzgórzom.
I następny poleciał, zaś upstrzony w piórka,
błyszczy tors powierzchownie, nie wydaje głosu.
A przewrotną lirykę, nadal bierz i strofuj,
kucharzyć nie potrafię, a w ręku mam durszlak.
Znów wycisnę, bo trzeba - coś na dnie zostanie,
powiedzą że litery, puste... z alfabetu.
Czy będą mieli rację, za wenę podziękuj,
w literackim przyklęku - o pięć kroków dalej.
za to pisanie kruche,
wszak jestem po połówce
i okiem, i uchem." - Agnieszka Osiecka.