Stedem powiem, bo tak jakoś dziś blisko mi.
niedoceniany, trudny.
Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć,
Tęskność zawrotna przybliża nas.
Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwóch planet,
Cudnie spokrewnią się ciała nam .
(Edward Stachura)

naczytałam się komentarzy, że uleciało mi własne zdanie (hehe)– podoba mi się sposób, w jaki to napisałeś i wziąłeś pod uwagę, to ,iż mądry poeta wchodzi w swoją rolę, a nie w rolę poety. Używasz tez pięknego języka..pozdrawiam ( u nas dzisiaj rano zima, teraz wiosna)***

Wiesz ktoś mnie nazwał beztalenciem
Ktoś inny wiejską babą bez klasy i talii
A ja doszłam do wniosku że pisać przecież każdy może
Serdeczności Grzesiu i uściski
Lubię Cię czytać 🌹

"Nie przychodzi Mahomet do góry do przyszła góra do Mahometa"! 😃 Coś Ty Grześ taki nadąsany? Moim zdaniem świetnie piszesz, masz dobry warsztat pisarski, dobre zaplecze w postaci wiedzy literackiej itd., ale nie oczekuj, że wszystkie wiersze będą zrozumiałe dla wszystkich! Weź taką osobę jak ja...Piszę krótko, poezji nie czytam na co dzień bo szczerze mówiąc nie mam takiej potrzeby! Moje wiersze są jakie są...Raz lepsze raz gorsze...Nie będę kłamać, że piszę tylko dla siebie (szczególnie limeryki) bo tak nie jest...Każdy z piszących chce być doceniony za to co i jak pisze i to jest ok! 😊
Wiadomo jednak, iż różnie z tym docenieniem bywa...Jeśli o mnie chodzi to mimo, że nie zawsze czuję Twoje wiersze to wiedz jedno...podziwiam Twój kunszt pisarski i to się nie zmieni 😃 No nagadałam się! 😂
Pozdrawiam Grześ serdecznie i sorry jak źle odczytałam sens wiersza 😊⭐🍀

Czołem! Ach, co za rozważania ;) Ale to dobrze, Autor powinien mieć dystans do swojej poezji, co naturalnie daje przestrzeń do dalszej pracy nad sobą, nad warsztatem, oryginalnym tematem i... stylem. Tym samym obiecuje zostawiać u Ciebie nie więcej niż 5 gwiazd za warsztat. Potrzebujesz takiej motywacji ;) Pozdrawiam!

Ciekawie zaczynasz wiersz, w moim odczuciu od tego, że metafory mogą być zasłoną i ucieczką od siebie. Zbytnie zadufanie w ludzki rozum też prowadzi do braku przestrzeni w której można swobodnie oddychać.
Przemawia do mnie ten dwuwers:
"Do pustki nie dostępuj, to droga Syzyfa,
podążaj za Herbertem - lub naciśnij... przewiń!"
Z pewnością też nie chodzi Tobie o kopiowanie Herberta, ale o to co reprezentował swoją twórczością i życiową postawą.
Liryka, liryka, tkliwa dynamika K.I.Gałczyńskiego w wykonaniu Grzegorza Turnau to dla mnie taka wisienka na torcie dopełniająca Twój bardzo dobry wiersz.
Jeszcze jedno, nie smućmy się tym że do kilkudziesięciu osób wiersz nie dociera bo takie też święte prawo czytelników, ale cieszmy się każdorazowo choćby z jednego czytelnika, bo on i jego czas jest ważny a dzieli się swoim czasem bo w wierszu autora dostrzega coś istotnego, pobudzającego do osobistych refleksji.
Taki brak łakomstwa na nienasycony sukces czytelniczy to również szacunek dla czasu i wolnego wyboru czytelnika.
Dlatego przede wszystkim piszemy dla siebie, mamy troszczyć się o swój komfort psychiczny i dla samego siebie być szczerym do bólu kiedy trzeba i wyrozumiałym kiedy trzeba przyjacielem.
Jak widzisz Twój wiersz Grzegorzu wywołał we mnie wiele różnych refleksji :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Dość skomplikowany utwór, o pisaniu można bez końca, metafory, pustosłowie, ciężka droga, którą każdy wybiera sam. Moim zdaniem, każdy powinien być sobą, chwalebne iść drogą Herberta, ale on miał swoją duszę, a Ty masz swoją. Wena najbardziej kapryśne stworzenie, przychodzi nieoczekiwanie, odchodzi, kiedy chce.
Krytyka istnieć musi, ale nie zawsze ma rację, przyszłość zastosuje inne kryteria, czytelnicy będą mieli inne oczekiwania.
Gratuluję wiersza!

Ciekawie, choć msz każdy pisze tak jak potrafi, ja nikomu nic nie narzucam, choć czasem daję sugestie, ale nigdy bym się nie ośmieliła pisać, że ktoś pisze miałko, że jest płytki itp...
Co do słowników, to nawet w tauotgramach ich nie używam, piszę je z głowy, ale sporadycznie, jeśli nie znaczam znaczenia jakiegoś wyrazu to oczywiście zagladam, bo nie jestem chodząca encyklopedią i jak czegoś nie wiem, to staram się dowiedzieć. Msz metafory w wierszach są ważne, są jego solą, z pewnością są wyrazem artystycznym poezji, dla mnie poezja karmi się metaforą, choć jest wiele pięknych wierszy również bez nich, pytanie tylko na ile ona jest dobra, bo czasem wychodzą dziwne metafory, ale bywa i tak, że np tzw ciało redakcyjne dobrze oceni Twój wiersz, a ktoś inny stwierdzi, że metafory są efleciarskie, że trącą myszką, bo muszą być świeże za wszelką cenę...
Każdy pisze w swoim stylu i tak jak mu w duszy gra, msz to bardzo dobrze, bo jet różnorodność, a jeśli wiersze są pisane na jedno kopyto i wszyscy np. biela to zaczyna byc nudno, w moim odczuciu.
Pozdrawiam serdecznie, Grzesiu, miłego dnia życząc.