X
Człowiek nieśmiertelny
wolny
2023-02-14 08:43
Gdyby człowiek mógł przeżyć
dwieście lat
to prawdopodobnie
połowę zmarnowałby
na myślenie o przeszłości
i o tym, co by było gdyby;
rozdrapywałby rany
i dokładał nowych zmartwień
w myśl stwierdzenia,
że "bez cierpienia,
nie zrozumie się szczęścia"
a świeże dni
zatruwałby brakiem wiary
w samego siebie i świat,
który zmieniałby się na lepsze
tuż przed jego
niedostępnym spojrzeniem
i byłby przekonany,
że choćby dostał i tysiąc lat,
to człowiek
zawsze pozostanie
tylko człowiekiem.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
11 razy
Treść
6
7
5
4
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
11
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Anielska Łza
2023-02-24
Człowiek to taka dziwna istota...To prawda, że większość życia upływa nam na narzekaniu i gdybaniu. I prawdopodobnie, gdybyśmy się dowiedzieli, że jutro nastąpi koniec świata, większość ten ostatni dzień spędziłaby na narzekaniu, że nastąpi tak szybko i na rozmyślaniu "co by było, gdyby ten koniec świata jednak nie nastąpił"... Pozdrawiam cieplutko :)
pitu pitu
2023-02-16
życie wciąż zatacza koło, od urodzenia zdani na innych, potem samodzielni, a na starość przygniatającą znowu zdani na innych..... który etap, czy radość wolności i pełni sił, czy ten pierwszy lub ostatni, w którym najwięcej cierpienia, są najlepsze, najbardziej doświadczają i uczą? a człowiek i tak pozostanie człowiekiem, smutnym, wesołym, mądrym, głupim... jak napisałaś na końcu wiersza.... dobrego dnia :-)
2023-02-16
i to chyba łączy wszystkich, taki sam początek i koniec, może tylko "środek' życia inny.... ale na narodziny i śmierć nie mamy już wpływu....
2023-02-16
Dziękuję za Twoją refleksję! Człowiek w każdym etapie swojego życia doświadcza szeregu przeróżnych emocji. Tak naprawdę wiele zależy też od miejsca, w którym się urodził, od ludzi, którzy go otaczają. Mnie bliżej do smutków, stąd wiersz raczej w pesymistycznej odsłonie, ale tak jak i ja, jak i Ty, napisałeś: człowiek, obojętnie w którą stronę pokieruje swoim życiem, pozostanie wciąż tylko człowiekiem. Pozdrawiam i dziękuję za komentarz!
Aga 7(*)
2023-02-15
Połowę zmarnowałby na myślenie o przeszłości, a kolejne 45% - na martwienie się, co będzie jutro (albo ciut więcej). I, przy odrobinie szczęścia, na chwilę by się zatrzymał w tu i teraz. Tylko, czy wiedziałby jak się zachować? Co z tą chwilą zrobić?
Piękny, zatrzymujący wiersz ❣️
Pozdrawiam cieplutko🤗🍀🌸
Piękny, zatrzymujący wiersz ❣️
Pozdrawiam cieplutko🤗🍀🌸
2023-02-16
Dziękuję pięknie! Człowiek ogólnie uważam, że jest skłonny do pewnych zmian, ale są i takie kwestie, które niezmiennie będą się człowieka trzymać, choćby i tysiąc lat minęło. Pozdrawiam!
Waldi1
2023-02-15
to ja zawsze mówię... że chciałbym żyć tysiąc lat .... bo biegnę zawsze równo ze szczęściem ... mówią że jestem głupi ... ale jako człowiek do twarzy mi z miłością ...
2023-02-16
Najważniejsze to wiedzieć kim się jest, kim chce się być, i dążyć do własnego spełnienia w tym życiu. Niechże Ci ta miłość zatem przyświeca jak najdłużej!
BardzoBardzo
2023-02-14
I brak mi słów gdy czytam
i chciałbym zaprzeczyć
i nie mogę lecz wiem
że nie tylko za siebie patrzę
że i śmiało przed siebie patrzę
i choć serce lęk ściska
co pochodzi z przeszłych dni
to w dniach tych potrafię znaleźć siłę
bo przecież tyle porażek za mną
a jednak żyję i nadal potrafię
wstać z kolan.
Piękny wiersz, jednak muszę lekko skorygować twoje kalkulację. Sen zabiera nam jedną trzecią życia. Zostaje nam tylko dwie trzecie, i te dwie trzecie musisz dzielić na pół na zmartwienia i radości.
Więc twoje obliczenia są nie do końca prawidłowe.
Choć należy ci przyznać rację ze ludzie za często myślą o swoich porażkach.
Podejrzewam jednak że gdybyśmy byli takimi "hura-optymistami" to mogło by być gorzej.
Mimo to zostawiam gwiazdki :)
Pozdrawiam :)
i chciałbym zaprzeczyć
i nie mogę lecz wiem
że nie tylko za siebie patrzę
że i śmiało przed siebie patrzę
i choć serce lęk ściska
co pochodzi z przeszłych dni
to w dniach tych potrafię znaleźć siłę
bo przecież tyle porażek za mną
a jednak żyję i nadal potrafię
wstać z kolan.
Piękny wiersz, jednak muszę lekko skorygować twoje kalkulację. Sen zabiera nam jedną trzecią życia. Zostaje nam tylko dwie trzecie, i te dwie trzecie musisz dzielić na pół na zmartwienia i radości.
Więc twoje obliczenia są nie do końca prawidłowe.
Choć należy ci przyznać rację ze ludzie za często myślą o swoich porażkach.
Podejrzewam jednak że gdybyśmy byli takimi "hura-optymistami" to mogło by być gorzej.
Mimo to zostawiam gwiazdki :)
Pozdrawiam :)
2023-02-19
Jak na Pochmurnicę przystało, zawsze się martwisz i to chyba w tobie cenię :> ;)
2023-02-14
BB, zdecydowanie wcale nie muszę uwzględniać w tych pozostałych dniach z Twoich obliczeń radości :> W wierszu zdecydowanie skupiam się na tych ciemnych aspektach życia człowieka, który na zmartwieniach jedynie buduje swoje dni. Taka refleksja mnie naszła, jak na pochmurnicę przystało. Również pozdrawiam!
yan
2023-02-14
Chyba najlepszym rozwiązaniem byłoby, gdyby każdy decydował o tym, ile chce żyć, jeśli komuś 100 wystarczy, to dziękujemy, jeśli chce ktoś 1000, proszę bardzo, oczywiście w pełnej sprawności, i fizycznej, i intelektualnej.
Temat jednak zajmujący:)
Temat jednak zajmujący:)
2023-02-14
Myślę, że człowiek postawiony przed takim wyborem mógłby nie do końca racjonalnie dobierać sobie tych lat. Mógłby np w danej chwili kierować się zbyt mocno emocjami, a to mogłoby skutkować różnymi decyzjami - od dodania sobie jeszcze stu lat na zrozumienie czegoś, lub na odebranie sobie tej szansy tu i teraz. Choć gdy o tym myślę... to w sumie ludzie i tak podejmują takie decyzje. Może to i plus, że nie mają możliwości życia wiecznego. Kto wie co wypadłoby im do głowy, czy nam. Pozdrawiam i dziękuję za komentarz!
Bipolarna
2023-02-14
Szczerą prawdę powiedzialas w tym wierszu i jest dokład tak jak mówisz; czlowiek choćby nie wiadomo ile czasu miał dane to nie przeskoczy swojej ludzkiej natury i skłonności do zycia przeszłością. Świetna puenta. Pozdrawiam 🩷
2023-02-14
Pięknie dziękuję za Twoje słowa! Cieszę się, że wpadłaś. Skłonność do życia przeszłością... ach, ta przeszłość. Skutecznie odbiera teraźniejszość i przyszłość. Czasem sama się dziwię jak wielka siła w tym drzemie. Pozdrawiam!
Kornel Passer
2023-02-14
Trudny i ciekawy temat porusza Twój wiersz. Kiedyś zastanawiałem się , czy człowiek w obecnej konstrukcji psychologicznej byłby w stanie żyć wiecznie i doszedłem do wniosku, że nie. Ego w nas obecne by na to nie pozwoliło. Nie da się w nieskończoność prowadzić życie skoncentrowanego na sobie , a niestety większość ludzi takie życie prowadzi , nawet gdy temu gwałtownie zaprzeczają. Życie dla siebie w końcu się wyczerpuje i ostatecznym koniecznym zwieńczeniem takiego życia byłoby samobójstwo. By żyć wiecznie musielibyśmy przejść jakąś niewyobrażalną metanoję. Pozdrawiam serdeczne.
2023-02-14
Dzięki za podjęcie wątku! Dla niektórych rok ciągnie się, jakby trwał kilka lat, a dla innych dwadzieścia lat minęło w mgnieniu oka. Masz rację, że to jak żyjemy ma wpływ na to jak ten czas nam ucieka (lub nie). Gdy pomyślę, że miałabym żyć jeszcze z tysiąc lat... sama nie wiem, czy bym tego chciała, ale nie wiem też, czy z samej ciekawości nie chciałabym spróbować. Możliwe, że masz rację, że przyszedłby taki moment, w którym uznałabym jako ten "człowiek nieśmiertelny" że już mam dość życia, że wszystko co się dało, już przeżyłam, i że więcej już mi nie trzeba. Myślę, że na łożu śmierci zawsze będzie się myślało czego się nie zrobiło, ale najważniejsze jest to, co się zdążyło zrobić, co czuć, kim być. Pozdrawiam!
izabela799
2023-02-14
Kochana Peelko wiersz na miarę mistrza, szczerość, aż w nim boli, a puenta trafiona w samo sedno.
Pozdrawiam i miłego dnia
Pozdrawiam i miłego dnia
sisy89
2023-02-14
Tak, człowiek jest tylko człowiekiem, ani dwieście, ani tysiąc lat tego nie zmieni choć to długi czas na zbieranie doświadczeń. Nigdy nie jest zawsze dobrze, albo zawsze źle.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
2023-02-14
To prawda! I ta mieszanka chyba najbardziej ciekawi człowieka i sprawia, że wyczekuje tego następnego dnia. Pozdrawiam również!
Elżbieta
2023-02-14
Świetny wiersz!, taka to jest mentalność człowiecza!, lubimy się niestety zadręczać i tracić czas na rozpamiętywaniu! Podziwiam Twoją przenikliwość i ciekawe ujmowanie zjawisk!
Serdecznie pozdrawiam:)⭐
Serdecznie pozdrawiam:)⭐
2023-02-14
Bardzo dziękuję! I tak, człowiek już taki jest, choć wiadomo, to uogólnienie, że to, czego nie przetrawił, wraca i odbija się echem latami, i zamiast spokoju niesie udręczenie na długo. Pozdrawiam również!
Galba c.(*)
2023-02-14
To fakt. Człowiek zawsze człowiekiem mimo tego ile lat by żył. Uważam że wszystko co by trwało zbyt długo byłoby męczące. Zmienność sytuacji jest w życiu w pewnych sferach potrzebna. Ciekawy temat podjęłaś wierszem.
Pozdrówki.
Pozdrówki.
2023-02-14
Dziękuję! Zmiany pozwalają dostrzec te szczegóły, które gdzieś tam się pochowały podczas przeżywania danej sytuacji. Ale ludzie są jak wiadomo różni - jedni bez zmian będą tkwić w jednym, inni będą szukać. Dziękuję za komentarz!
Marek Żak
2023-02-14
Temat ciekawy, ale Tatarkiewicz już napisał, (O szczęściu), że szczęście, które trwa za długo, przestaje być szczęściem.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
2023-02-14
To jeszcze większe uogólnienie i w dodatku prawdziwe, bo ludzie zatracają się chciejstwie rzeczy tylko dla ich posiadania. Zresztą to charakter, czy nałóg, który przejmuje władzę nad człowiekiem, a nierzadko go niszczy. M
2023-02-14
Szczęściem człowiek może nazwać też wiele rzeczy. Każdy cel, marzenie, no, spełnienie tego można uznać za szczęście. A może twierdzić, że szuka szczęścia samego w sobie, czymkolwiek jest. Opcji jest wiele. Tu bardziej chciałam poruszyć kwestię tego ślepego podążania za tym, co człowiek chciałby mieć, a w wielu przypadkach już ma, tylko nie patrzy tam gdzie powinien. Zamiast być tu i teraz, szuka i błądzi po przeszłości i przyszłości, tracąc tę jedyną szansę na życie. Pozdrawiam, Marku!
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Astralni
- Yaro
Samotność (vol. II)
- Wyjęte z Szuflady
randka z samą sobą
- Wszystkość(*)
lato zielone przebiegło galopem...
- naskraju*(*)
NIE PŁACZCIE PO MNIE
- Anielska Łza
Trochę o ciele — otwórz pokój
- Kaskader składni i mieszacz desygnatów(*)
Czas
- prostanazwa
..........
- Kika88
Jaki znowu wiersz?
- Iks Weli
🌞KONKURS POETYCKI "W RODZINIE SIŁA"🌞
- Anielska Łza
Inne wiersze tego autora
Z pamiętnika dziecka alkoholika
Gdybym cię nie spotkała
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
Mur z czerwonej cegły
Może kiedyś
W oczekiwaniu
*** (fartuszek w niezapominajki)
Wyjdę ci na spotkanie
Na ostatnim pogrzebie
*** (na dworcu o ósmej trzydzieści)
Październik to dobry czas
(***) spóźniłam się na wiosnę
Narzędzie zbrodni: milczenie
Rozumiem
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności