Rozpacz w tęsknocie i pomiędzy nią zabawki. Tylko strata potrafi tak wypowiedzieć bolesność i wyrzuty chwili. Poruszyłaś

Miłego

Jacie! Całe życie mi przed oczami przeleciało, jak film jakiś. Dobrze, że w nim nie występowałem.
Ty to potrafisz potrafisz pokazać obyczaj, aż czasem w pięty ciarami idą. Dobre. Naprawdę świetnie panujesz nad materią słowa :) Jak dla mnie, oczywiście, a jakże! ;)

Przejmujące, piękne .

W piękny sposób przedstawione rozpacz, żal i tęsknota za utraconą osobą. Podmiot liryczny mimo wielkiego cierpienia ciągle żywi nadzieję, że zaginiony(a) do niej wróci. Nadzieja umiera ostatnia. Pozdrawiam:)

z jednej strony
jak by go nie było
jak by nigdy nie istniał
jakby tylko w twojej głowie
lecz z innego punktu widzenia
ktoś przyszedł i
odebrał Ci go
a Ty czekasz że on
na swych maleńkich stópkach
przemierzywszy świat
wraz z dobrymi ludźmi
Bo przecież zgłaszałaś gdzie trzeba
i już go szukają
już od tak dawna
że wszyscy wokół
zapomnieli jego twarzyczkę
lecz nie Ty
bo czujesz że on...

Miałem trochę wrażenie ze podmiotem lirycznym jest matka która czeka na synka odebranego jej gdy był noworodkiem. I właśnie to kto jej go odebrał rozszczepiło we mnie wizję. Czy to był śmierć czy porywacze. Może odebrał jej sąd bo nie była dobrą matką.
zawsze zastanawia mnie jak to robisz e tak napiszesz wiersz że wciśniesz tam całą kupę uczuć ale historii zostawiasz niedokończoną i to wszystko tak fajnie wisi
Tak na marginesie przypomniało mi to film "elektroniczna niania" z 2011 miałem wrażenie że główna bohaterka filmu przeżywa to samo co twój podmiot liryczny. Film polecam świetny dreszczowiec i do końca nie wiadomo co stało się z dzieckiem :D