Witaj Gosiu ,przypomina mi ten wiersz opowieść biblijną o marnotrawnym synu -być może
jak napisał kolega to pewne zabezpieczenie by syn nie odszedł .Na pewno świadczy o braku zaufania. Gratuluję poczucia humoru i pozdrawiam Irena

hi hi - w jednym bucie to mi nie uciekniesz :))

Bardzo trudno darzyć zaufaniem osobę, która nas wcześniej zraniła. Musi minąć sporo czasu nim zaufamy jej ponownie, jeśli w ogóle zaufamy. Bardzo ciekawie napisane. Pozdrawiam: )

Ciężko jest zaufać drugi raz, ale czasem ciężej jest żyć bez tej drugiej osoby, i wcale nie chodzi mi o kwestię przyzwyczajenia. Wiadomo, nie ma idealnych ludzi, a ci, którzy się kochają, raczej nie chcą siebie nawzajem zawodzić (tak jakoś odniosłam się głównie do miłości), to jednak pomyłki się zdarzają, i często "ranga" takiego błędu decyduje o dalszych losach. Chociaż są ludzie, dla których miłość jest większa niż wszystko, co złe w człowieku, i to trochę toksyczne, bo kocha się człowieka mimo całego zła, które czyni, a którego może nie widzi, a nikt mu nie wytyka tych błędów. Gdy daje się jednak drugą szansę, to widać wiara w poprawę albo w to, że dana osoba nigdy więcej nas nie zrani jest większa niż krzywda, którą się doświadczyło. To może świadczyć zarówno o wielkim sercu, ale też może być to naiwność, gdy faktycznie osoba, która zawiodła wykorzystuje fakt ciągłego wybaczania, ostatecznie w ogóle nie zmieniając się dla innych, ani nawet dla siebie. Trzeba wiedzieć, kiedy druga czy też kolejna szansa powinna być dana; nie zawsze przekonanie się na własnej skórze dosłownie jest konieczne, czasami dobrze jest stwierdzić, kiedy powiedzieć "dość". Podoba mi się Twój wiersz, bo porusza w moich myślach tak naprawdę jednocześnie dwie skrajne drogi. Pozdrawiam serdecznie.

Podoba mi się szczególnie zakończenie... pozdrawiam

Odchodzi się, by było łatwiej, wraca się, choć jest trudniej...
Ważne, by czekać
Podobno dziecko musi odejść, by mogło wrócić, by miłość stała się nową wartością. To, co "pomiędzy" bywa trudne. Oby było jak najkrótsze...
Tekst dotyka, więc zasługuje na wyróżnienie.
Pozdrawiam.

Raz zawiedzione zaufanie trudno odbudować. Przebaczenie to piękna umiejętność tylko nie wiem czy każdy potrafi to dostrzec, docenić...
Pozdrawiam serdecznie :)

przebaczenie to trudna sztuka, jednak bardzo potrzebna,
miłego dnia:)

Temat przebaczenia... rozległy jak ludzkie ramiona.
Mam własne na ten temat spojrzenie, pewnie jak większość znowu odmienne :)Kiedyś go opiszę.
Wartościowy wiersz.

Przyznam, nie rozumiem. Na początku mówi kobieta, a na końcu on. Pozdrawiam.

Ciekawe wejrzenie w umysł ojca po powrocie marnotrawnego syna. Znamy tę opowieść jako opis faktów, ale nie jako wniknięcie w myśli a te mogły być naprawdę burzliwe.
Znowu mnie zadziwiłaś:)

wróciłeś więc dam ci szatę... powroty zawsze bywają trudne, ale potrzeba dużo siły, żeby się na nie odważyć.
to zaufanie i wolność
na które gotowy nie jestem... a jednak niedowierzanie i dlatego tylko jeden sandał wystarczy na tę chwilę. Drugi sami musimy odnaleźć.

nawet jeśli dając ci to wszystko
daję tak jakbym nic nie dawał... sami musimy rozgraniczyć co jest dla nas najszczerszym darem.

Trudne wybory podajesz w tym wierszu i trudne powroty.

Pozdrawiam