Tak to prawda dzisiaj przebiegło mi drogę w lesie dziesięć łani, gdy wróciłem nad moim lasem młodych brzóz i nad łąką pojawiła się tęcza. Dla mnie nie ma nic piękniejszego od takich chwil w przyrodzie:)

Piękno chwil jest w ich prostocie i zwyczajności.
Niemal każda chwila dnia może być piękna. Wiadomo, są różne momenty w życiu ale lepiej chodzić słoneczną stroną :)
Miłego :)

Dziękuję Marku i pozdrawiam serdecznie :)

Fakt trochę Cię nie było...Zatem pozytywnej wiosny (i nie tylko) życzę😊🌼

Witam Cię Małgosiu.
Pomalutku wracam do siebie i do pozytywnego patrzenia na życie :)

Wszystko zależy od nas. Najtrudniej jednak czasem zrozumieć sprawy najprostsze :)

Wszystko bywa, a pierwsze dni wojny tak naprawdę przyniosły mi też trochę szczęścia, ponieważ nigdy ludzie tak nie martwili się o mnie, jak wtedy :) ten filmik obejrzę. Przyjaciele i sens życia to najważniejsze. A pomoc innym może stać się pomocą sobie i swojemu stanowi psychicznemu. Pozdrawiam!

Szczęście to stan niesłychanie subiektywny - znam ludzi którzy jako czas swojego osobistego szczęścia wspominają okresy tak dramatyczne, jak wojna. Jest też znana historia człowieka, który jako pierwszy złożył w Polsce wniosek o eutanazję. Prawie całkowicie sparaliżowany po wypadku motocyklowym. Dziś, mimo, że jego stan zdrowia nie uległ poprawie mówi że znalazł szczęście - bo znalazł przyjaciół i sens życia. Skończył studia i pomaga innym. Załączam film z Nickiem Vujicic'em https://www.youtube.com/watch?v=BoohNb-BPPw&ab_channel=KeRAJ-Lektor

Prawda.
Życie nie jest tak złe, jakby to chcieli widzieć pesymiści :)
Pozdrowienia łączę :)

Życie to chwile i tylko od nas zależy, jak je będziemy zbierać i oceniać.
Serdeczności Anielska :)

Waldi - mamy tak samo :)

Hehehe. To też trzeba umieć :-)). Dobrze, że wróciłaś.

Miałaś mądrą babcię :)
Bo umiała odczytywać znaki szczęścia nie patrząc na to co przytrafiało jej się złego.
Dziś wielu ludzi buduje swój wzorzec szczęścia na reklamach, Instagramie, komediach romantycznych - dlatego napisałam, że to mit.
Co gorsza nie doceniają tego, co dobrego ich spotyka, bo to wciąż nie dorasta do ich ideału. Czasem przy okazji niszczą wszystko i wszystkich wokół siebie.
By umieć docenić swoje życie jako szczęśliwe - nie trzeba mieć "szczęśliwego życia".
Jak to miło móc się posprzeczać na temat, co do którego ma się podobne zdanie :))

A toś mnie teraz zaskoczyła, Małgoś :-)). Mogę się z Tobą troszeczkę pokłócić, hehe? Oczywiście, że jest coś takiego jak szczęśliwe lub nieszczęśliwe życie. W ostatecznym rozrachunku codzienności zawsze pojawi się takie wartościowanie, ewentualnie synonimiczne - dobre lub złe. Tylko że ono nie jest nam dane, sami je sobie stwarzamy, skupiając się na radościach lub problemach, na wynajdywaniu i celebrowaniu tych radości lub problemów. Mogę być szczęśliwym człowiekiem z masą doraźnych problemów lub nieszczęśliwym w złotej klatce własnego wiecznego niezadowolenia. Umieć spojrzeć na szarość jak na kolor jest szczęściem. A że zdarzają się w życiu tragedie – oczywiście. Moja babcia umierając powiedziała: „Dziękuję Bogu, że miałam szczęśliwe życie.”. W międzyczasie pochowała dwóch maleńkich synów i męża, przeżyła wojnę. Teraz, jak kończę to pisać, mam wrażenie, że mówimy o tym samym, tylko troszeczkę inaczej, hehe.

Nie ma czegoś takiego jak "szczęśliwe życie", to mit.
Szczęście to jest sposób patrzenia, postawa, może umiejętność w końcu. Nie potrafię go zdefiniować, bo nie ma jednej definicji.
Ale wiem, że dostrzeganie "koralików" pomaga - by nie czuć się nieszczęśliwym :)
Uściski słoneczne.
Nie wiele mi potrzeba, może dlatego, że nie mam dużych oczekiwań. Wystarczy kilka promieni - i masz :)