Opisujesz sytuację dość niekomfortową, przyznaję. Tyle, że jak słyszę o "poczciwych ludziach, przestrzegających zasad", to skręca mnie tak, ze mogłabym rzygać, jak Twój pijak.
Dalej go nie opisujesz - więc nie wiem, może też był we fraku, bogaty, z trzema tytułami naukowymi, strasznie ważny. Wsiadł do tramwaju, bo nie chciał jechać nawalony swoim maybachem, a zdanie o sobie miał takie, że mógł własnie narzygać na tramwajowych szaraczków? Bo kim właściwie jest dla businessmana pasażer śmierdzącego tramwaju?
Spotkałam takich luminarzy i rekinów biznesu dość, mieć jedną zasadę: normy ustanowione nie przeze mnie, a przez ludzi, których nie znam i którzy mnie nie znają, są co najwyżej do zbadania, a nie przestrzegania "bo tak wypada i jest przyjęte". Przyjęte, kuźwa przez kogo???
Może niepotrzebnie się unoszę, ale bardziej jestem skłonna pomóc prostemu człowiekowi w tramwaju, który znalazł na chodniku drobne na bilet, niż prostakowi we fraku, który nachlał się i uważa, że wolno mu popychać kogo popadnie.