Twoje Wiersze - oślepienie i splendor

oślepienie i splendor

nieregularny

2024-05-10 12:16

***
pomyślałem mocno i z całej siły
że wszechświat jest pusty
i nie ma przyczyny

i jakaś straszna prawda
oślepiła mój rozum

a jeśli tak jest naprawdę
a jeśli nic nie da się zrobić...

potem wróciłem do siebie
i znowu wszechświat miał
Boga

lecz gdzieś głęboko na dnie
czai się wielka straszna
trwoga

a jeśli pustka była na początku
jeśli teraz nic nie ma
pośrodku

lecz ludzie będą to wypierać
i ukarzą mnie za samo
odkrycie

łudząc się jeszcze
że musi mieć cel jakiś
to puste jak oczodoły
życie...

***
/Borówiec, 10.05.24/

autor

rafal_sulikowski^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Rambler

2024-05-11

potrafisz... potrafisz... niebanalna forma i nakłuwanie świadomości... Ty w najlepszym wydaniu!

bez definicji

2024-05-10

Mocny wiersz.
Pozdrawiam Rafale.

MadziaLena

2024-05-10

Zatrzymałam się na dłużej...
Pytania nurtujące i trudne a umysł zbyt mały by objąć. Pozdrawiam

Larisa

2024-05-10

Bardzo ciekawy wiersz!
Próba zderzenia pojęcia wiary z nauką
i z tym, co pewne i niepewne.
Poznane i dopiero badane.
Wewnętrzny, filozoficzny dialog gnostyka i agnostyka w jednej
postaci. Nurtują nas pytania o nas samych, wszechświat i Boga...
Piękna liryka!
Serdecznie pozdrawiam