I

a
jeszcze przed chwilą
wszystko było
jasne i proste

Bóg obecny
w prostocie serca

prosty gest
objawiający miłość

która jest
była i będzie

inna
niż o niej myślimy

bo boża

II

przyszło

jak złodziej
radości

poplątało co proste
zagmatwało co jasne

przyniosło
niepokój

nie widać znaków

III

z rozpędu w bezruch

z pewności w lęk

z unoszenia w toń

z powierzchowności w głąb

ze skrzydeł na kolana


IV

wiem
przeczuwam
że droga
nie jest prosta

bo człowiek
zbyt krzywy


V

czy grzęźnięcie w bagnie
na poboczu
też jest fragmentem drogi?

jak długo
i często
można się łudzić
że idąc
na chybił -trafił
zmierzamy do celu?

a droga
czy jest
i gdzie?


VI

a jednak
jest światło

choć ukryłam je
wcześniej pod korcem

zaciemnienie
jest rozjaśnieniem
prawdy

o Oku
które nie traci nas z oczu

Sercu
zawsze najbliższym

i Ramionach
nieskończenie cierpliwie
oczekujących
na jeden mały gest
przyzwolenia