Człowiek
rzucona w świat niemały.
Od wieków w świecie
się miota.
Pełna nadziei , zachwytu
w tym świecie wspaniałym.
Goni za marzeniami ,
szuka wciąż szczęścia w świecie.
Choć krucha kształtuje ziemię,
zdobywa wyżyny nauki.
Jest wszędzie - od dna oceanów,
po szczyty gór wysokich.
Rozszczepia strukturę atomu ,
potrafi nad obłoki wzlecieć.
Skąd w Nim ta siła?
W kruchości swojej wielkością
świeci.
To łaska i dar niemały,
bo człowiek to Boże
dziecię.