No to zapaliłaś mi lampki
I wcale nie przejmuje się że poplątane :)

Świetne pisanie
Pozdrawiam ciepło

Ciekawie. O choince, a może o kobiecie? Rozebranej że wszystkiego, godności, miłości, wszystkiego, co najważniejsze. I zostaje tylko smutna postać, naga i samotna. Była potrzebna i już nie jest... Miłość też można wyrzucić za próg...
Pozdrawiam serdecznie :)

No mocne to porównanie, nie powiem. Jest coś bardzo smutnego w wyrzuconych choinkach, nie mówiąc już o ludziach...

pod wrażeniem..***

Jak zwykle u Ciebie czuję ,że wiersz ma drugie dno. Za losem choinki, kryją się także losy wielu kobiet . Bardzo dobry wiersz .

Pozdrawiam ciepło ;-)

Ładnie i trafnie opisałaś skargę choinki, cóż musi być najpiękniejsza bo przecież... a potem zbyteczna w odstawce. Czasem bywają ludzie traktujący w ten sposób innych. Pozdrawiam

Wiersz jest piękny jak same święta ... u niektórych trwają krótko ... a moja żona jest nadal piękna i jest moja dumą ...

Znakomity, nietuzinkowy, metaforyczny wiersz... Nasunęła mi się myśl że ludzie często traktują bliskich jak przedmioty, za to przedmioty traktują tak jak powinno się traktować człowieka. Smutny los choinki i smutny los kobiety która czuje się już niepotrzebna...
Pozdrawiam serdecznie

Bardzo wymowne uosobienie drzewka i nadanie mu ludzkich cech, sprawia, że odbieram ten wiersz, jakby był o odtrąconej kobiecie.
Po mistrzowsku to ujęłaś.
Pozdrawiam:)

Jak zwykle potrafisz zaskoczyć. Człek czyta i czyta i przy końcu przewrotny finał. Masz talent do tworzenia tego typu formy wiersza.
Pozdrowionka.

Świetny wiersz
Bo to przecież nie tylko o drzewku
Wiele kobiet czuję się jak ten niechciany chrust
Pozdrawiam Zieloności 🙂

Ile tu rozpaczy i prawdy życiowej, piękne są nagie kobiety w klejnotach, kiedy uroda mija, są wyrzucane za próg jak śmiecie i zwiędłe drzewko. Krótki czas radości, smutne wygnanie.
Jestem pod wrażeniem tego wiersza i metafory.
Pozdrowienia!

Zielona choinka za progiem,
żadnej kobiety nie godzien.

Pozdrawiam pięknie.

Ech.....
Przykre to doświadczenie bycia jedynie czyjąś ozdobą, sprowadzenia wielkości/ wartości człowieka zaledwie do jego wyglądu.

Wiersz piękny, ujmujący. Mocno mnie zatrzymał.

W zadumie cieplutko pozdrawiam.

Przejmujący wiersz . To za małe określenie. Emocje wykreowały niesamowitą wizję artystyczną , bardzo ciekawą , jeśli słowo "ciekawa" w ogóle tu przystoi. Zabieram ten wiersz do "ulubionych" , co mi się rzadko zdarza. Widać Twój autentyczny talent. Pozdrawiam serdecznie.

Choinka jest jedynie symbolem. Jednym z wielu w chrześcijaństwie. Problemem jest to, że wielu wierzących, którzy nie rozwijają swojej wiary, nie piglrbiaja jej, poprzestają właśnie na samych symbolach. Niektórzy wręcz w nich dopatruja się boskości. To jest przykre po prostu.
Twój wiersz pokazuje dużo więcej. Tak naprawdę opowiada o relacjach międzyludzkich. Może nawet jeszcze ściśle partnerskich. Uwagę moją najbardziej przykuwa pierwsza strofa. Nagość sprawia, że człowiek czuje się bezbronny. Symboliczna choinka z wiersza poczuła się wykorzystana. Boi się. Prawdopodobnie boi się prawdy. Tu mi się nasuwa obraz z Księgi Rodzaju o grzechu pierworodnym. Prawda bardzo często boli. Szczególnie ta, która dotyczy mnie, a dopiero później tego, który stoi obok. Twojej peelce podobało się bycie "gwiazdą". Mówi, że nie wiedziała, Ci się stanie. A może też wiedzieć nie chciała... Przecież to nie pierwsza z która tak postąpił... Dlaczego qiec była taka naiwna? Czyżby dla kilku błyskotek i chwili złudnego "nieba"?
Wiersz dobry do przemyśleń. Bardzo życiowy. Pozdrawiam Cię! Dobrze, że jesteś Elżbieto Zielona! 😊 hej ho! 🙋‍♂️😃

Ja mam malutką w domu z szyszek, a na tarasie w dużej donicy. Jak wyrasta wkopuję ją do ziemi, bo nie lubię widoku wyrzucanych choinek po Świętach. Dobry wiersz o tym właśnie.