Na górze róże

Kochajmy kwiaty, przykładowo róże,
one są pięknem tej ziemi.
I ptaki kochajmy.
Te cudem niebiańskiej przestrzeni.

I jeszcze jeden, 
najważniejszy miłości kęs,
ten, który przychodzi nam 
z takim trudem.

Kochajmy się!
(...?)
Jak to kto?
Ja z tobą, ty ze mną, oni z nimi.
Bo to jedyny życia sens,
wszak, do tego jesteśmy stworzeni.
Podobno.

Na dole fiołki

Zatonąłem w fiołkowej powodzi 
twojego spojrzenia,
w oczach jak dwie studnie głębokie.
Ich hipnotyczny blask mnie zwodzi
na manowce światła i cienia.

Czym prędzej opuszczam powieki,
a tam pod nimi, niczym na ekranie,
w nierealnej przestrzeni zmysłów,
kuszących obrazów taniec,
uwolniony z wędzidła 
racjonalnego umysłu.

Nasze ciała
w uścisku namiętnym 
splecione,
na styku ust iskra,
z iskry wybucha płomień.

Niewielkie piersi gorące
biorę w swoje dłonie.
Do wciąż nowych tajemnic
dostępu udzielasz...

Stop klatka!

Nie powinienem...
Otwieram oczy
i otrząsam się z myśli
o... żonie przyjaciela.

A my się kochajmy, jak dwa aniołki

Aniele, drogi mój.
Ty sobie tam stój.
Rano, we dnie,
ale w nocy wezwę diabła do pomocy.
A z jego pomocą małą
ściągnę ciebie z piedestału.
Będzie słychać wielkie łłuup
i upadniesz u mych stóp.

Bój się Boga zła dziewczyno,
w blasku swojej aureoli,
stoisz tam z wyniosłą miną,
taka obojętność boli.
Czasem zerkniesz spod kapturka,
by spojrzeniem znowu zwodzić
i obrastasz dalej w piórka.

A czas ciurka, ciurka, ciurka,
czas, kosmiczny szczęścia złodziej.

Jeszcze cię za pióra chwycę,
z fatałaszków cię oskubię,
jeszcze zajrzę pod spódnicę,
zatańczymy, tak jak lubię.

Robisz minki, mój aniele?
Nosek w górę? Nie inaczej.
A ja tobie łóżko ścielę,
odtańczmy piekielną czaczę.