Śmiało możesz żartować to nadaje rozmowie pewien luźniejszy ton :)
Twoje przemyślenia sprowadzają mnie do faktów o budowie naszego mózgu a wiec i umysłu.
Oto jest budynek trzypiętrowy więc im wyższe piętro tym bardziej zaawansowane myślenie i bardziej wyekstrahowane wnioski.
Ale też tym wolniejsze reakcje.
Parter to właśnie instynkty i popędy(mózg instynktowy) działania niemal zwierzęce ślepe głupie i działające na sygnały które łatwo oszukać, na przykład feromonami.
Ale też najszybsze. To stąd pochodzą reakcje w stylu "zakochać się od pierwszego wejrzenia". I to dzięki mechanizmom tego piętra te sztuczne feromony, które można kupić, działają(oczywiście same feromony nie dadzą sukcesu).
Idąc wyżej pierwsze piętro to emocje(mózg emocjonalny) tu już świadomość i podświadomość stwierdzają że trzeba stworzyć "Ja" ponieważ emocje dotyczą kogoś konkretnego.
Tu zachodzą proste obliczenia i działania tutaj podejmowane są, częściowo dostępne świadomości, działania. I nawet przez nią mogą być kierowane, to stąd pochodzą emocje podstawowe.
Wyżej to królestwo świadomości gdzie podświadomość i instynkty co prawda zaglądają ale nie bawią za długo.
Na drugim piętrze zachodzi cała masa procesów dotyczących racjonalnego i twórczego myślenia(mózg racjonalny) wszystko to co tworzymy świadomi lub półświadomi pochodzi właśnie stąd.
W miłości każde piętro ma coś do powiedzenia może mózg racjonalny powinien w konkretny sposób przyjrzeć się sygnałom z niższych pięter może to by pomogło... a może wyłapał by że jesteśmy oszukiwani lub łatwiej by przyszło szukać...
Ciekawa teoria Dziękuję Lidko :)

No to się odsłoniłaś ;) ale tak poważnie rzecz biorąc to ciekawa i słuszna ta rozkmina można popaść w taką spiralę nakręcania się błędami że jako to pójdzie nie tak to jest źle a jak tamto nie tak to te z nie dobre i ze w żadną stronę nie ruszy. czasem trzeba zamknąć oczy i iść na żywioł a czasem lepiej się zastanowić lecz nie za mocno :)
i ciekawa pałęta na koniec że uczymy się na błędach :) w sumie życiowa maksyma coś w tym jest ale też trzeba umieć przemyśleć te błędy :)

Ja tam jestem pesymistką i dla mnie nawet kierowanie się samym rozumem ma w sobie wady, w końcu ludzie popełniają błędy, a któż to wie czy dana sytuacja nie jest właśnie takim błędem. Oczywiście można by było zwariować od takiego myślenia, siedzieć w domu i nie wychodzić do świata w obawie, że zostanie się źle zrozumianym, albo w obawie przed błędami, które i tak i tak popełniać się będzie, albo... a, dobra, to nie miała być autobiografia. Taki żarcik.

Reasumując - zarówno rozum może źle podpowiedzieć jak i serce. Ale czy właśnie na błędach człowiek nie uczy się być lepszym w przyszłości?

cholereczka to z tym sercem to w punkt trafione :)
co do tego że uczucia i emocje są silniejsze to się zgadza :) ale czasem rozum też decyduje i to dzięki niemu robimy ten pierwszy krok :)

Cóż, nie jest to temat świeży, że ludzie kierują się emocjami, aniżeli rozsądkiem. No, nie mówię o wszystkich, ale uczucia, emocje są - tak sądzę - po prostu silniejsze niż rozum. Chociaż zapewne znajdą się i tacy, którzy uczucia spychają na drugi plan, a to też nie jest jakimś super rozwiązaniem. Najlepiej jest wszystko wyważyć, ale weź tu powiedz sercu, żeby nie kochało kogoś, kogo rozum uważa za niewłaściwego. Różnie to bywa niestety.

Tak ta miłosna busola to takie swoiste wołanie o pomoc by znaleźć sposób łatwy prosty i przyjemni w załatwianiu spraw które nie zawsze są proste, właściwie nigdy nie są. jakoś niedawno znalazłem wiersz kogoś innego traktujący o samotności w związku w takim przypadku też potrzebna by byłą taka busola. Czasami znajdowanie się dwojga ludzi trwa od początku do końca związku ciągle i ciągle. Są też tacy którzy muszą "zapukać do wielu drzwi" zanim znajdą tą jedyną. Ciekawi mnie dlaczego mało kto robi to z głową ze ważniejsze są porywy uczuć niż to co podpowiada rozum.

Długie rozmyślania... oby trafne :)
Uważam że piękno poezji nie wynika tylko z dobrego doboru słów ale także z poruszenia pewnych tematów które pozwalają na Długi rozmyślania tak by wiersz nie przeleciał przez nas jak woda przez rurę by zostawił coś więcej poza wrażeniem cudownej melodyjności :)

A po nocy przychodzi dzień
A po burzy spokój

Samo życie jak mówisz. Chyba masz trochę racji że różne są powody naszej "życiowej ślepoty" i to nie tylko w miłości

Staszku jeśli się z kimś zgadzasz to znaczy(przynajmniej dla mnie) że ten ktoś mówi coś na prawdę poważnego.
Wracając do mojego wiersza zastanawiam się nad tym, nie jak utrzymujemy związki, lecz jak je tworzymy. Co opisałem w odpowiedzi Kornelowi i zapraszam tam do dyskusji bo obaj przedzstawiacie ciekawe stanowisko :)

Dziękuję Kornelu za pochylenie się nad tematem :)
Ciekawiło mnie bardziej dlaczego szukamy tej drógiej połowy często nie wiedząc gdzie ją szukać lub kim ona jest. Zamiast zadać pytanie jak szukać kogo i gdzie po prostu idzie się na żywioł. Część ma wewnętrzny kompas ale nie wszyscy.

Jestem hiperrealistą i nie wierzę i nigdy nie wierzyłem w tą "jedną jedyną". Poza tym w pewnym wieku raczej trudno przeżyć coś podobnego do tego, co przeżywa się w wieku lat dwudziestu. Wiem że jesteś młodszy ode mnie ale osiemnastki to Ty nie masz. Sądzę , że jest potencjalnie wiele kobiet, z którymi można utworzyć w miarę udany związek. Podstawowa zasada : nie należy się nawzajem wychowywać. Ludzi wiążą się w wieku gdy już są wychowani, lepiej czy gorzej. Powodzenia.

Schlebia mi twoja propozycja stawiennictwa, a le uważam że szybko byśmy się sobą znudzili xD.
Uważam że nasza relacja powinna oscylować wokół obecnego poziomu ;)
Zastanawia mnie w miłość trochę to ze tak jak ślepcy Brojgla błądzimy(nie wszyscy ale część) nie wiedząc co i jak z uczuciami cz która osoba jest tą jedyną, i inne tego typu kwestie.
Prostota... to dobrze że osiągam w tym jakąś biegłość niedługo będę w prostych słowach o wielkich rzeczach mówił :)
Dziękuje:)