Gdy mijałem pobliską ulicę, zobaczyłem je ponownie
Majestatyczne, rosłe, wyglądające jak drzewo cudów świata
Ujrzałem, że prawdziwa potęga tego świata znajduje się koło mnie
To, co już przeżyłem na Ziemii, ociężałe i piękne zarazem lata

Doznałem w pewnej chwili błyskotliwej refleksji
Ile tak naprawdę cierpiał śnieg w Finlandii czy Szwecji
I ile ja wycierpię, lecz drzewo stara się mnie uspokoić
Wtem zjawił się ogrodnik i postanowił je napoić

Ogrodnik przypomniał mi o obiekcie dbałości i kruchości
To drzewo z pewnością doznawało od lat dziewięciuset błogości
Chciałem być drzewem nowo narodzonym jak sprzed laty
Na ustach z myślą o tym piszę obfite postulaty

Na drzewo też kiedyś przyjdzie czas, nic nie jest trwałe
Jedyne na co się nadają, to na opały. I te duże, i te małe
Nieśmiertelność to byłaby uwłaczająca skaza patrząc na drzewo
W prawo kierunek kochanka - życie, lecz wybieram żonę - śmierć i podążam w lewo