https://i1.ujarani.com/3/1/1uofue.jpg



tumigraj i babie lato
sennokosy zadumane
w barwy kwiatów które ptakom
wiją zapach świetlnym ranem

a na łące świerszcz posuwa
smykiem po atłasie nieba
by motyle mogły czuwać
nad lekkością której scheda

spływa z ciurlikaniem wody
w usta rozpachnionej ziemi
by powodu być powodem
zamknąć w garści obraz niemy

w babim lecie plotąc wersy
tuśminowe senne wianki
tam gdzie świt nadzieją wierszy
weny stając się kochankiem

tumigraj i graj mi jeszcze
mimo chłodu od północy
bądź mi strof najmilszym ciepłem
iskrą która wpada w oczy

pod powieki jak nadzieja
której nigdy nie za wiele
dając wiele . nie zabiera
pozwalając mieć nadzieję


- u.rodziny -

gdy muzyka rodzi wiersze
czuję świata doskonałość
wiatru staję się szelestem
w lotną przestrzeń ruszam śmiało

i zamykam wszystkie furtki
za którymi czerń się rodzi
ze strof zbieram niezabudki
z których moja dusza płodzi

takty co z muzyką grają
choć nikomu niepotrzebne
dla mnie są materią białą
z którą po kolory biegnę

gdy muzyka wiersze rodzi
czuję jedność z matką ziemią
tam gdzieś . gdzie na końcu drogi

stanę się poezją niemą




dzień dobry :)