Twoje Wiersze - o pękaniu

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

sisy89

2024-12-13

Czasem ten rozpad jest konieczny, żeby ułożyć siebie na nowo...
Pozdrawiam serdecznie:)

konvalove

2024-12-17

Prawda. Grunt, żeby składanie na nowo nie trwało zbyt długo, bo człowiek może przywyknąć. Dzięki za czytanie, Sisy!

NO1R^(*)

2024-12-12

Po rozpadzie trzeba ulepić siebie nowego i dać sobie czas.

konvalove

2024-12-13

Można, albo i nie :) Pozdrawiam!

Izka1^(*)

2024-12-12

Bardzo ciekawy wiersz. Stosowanie metafory pękania jako symbolu rozpadu relacji oraz wewnętrznego rozdarcia jest trafne i wzbogaca wyrazistość wiersza. Pozdrawiam z podobaniem

konvalove

2024-12-13

Bardzo dziękuję za wyodrębnienie takich refleksji! Pękanie jest osobliwe, może przynieść zarówno dużo dobrych, jak i niekorzystnych konsekwencji człowiekowi, niemniej warto chyba poddawać się tym zabiegom, by zobaczyć, co życie dalej ma dla nas przygotowane. Pozdrawiam również!

Waldi1

2024-12-11

najlepiej nie pękać ... pozdrawiam serdecznie ...

konvalove

2024-12-13

To chyba jedna ze stron życia, Waldi. Może lepiej to przyjąć i zobaczyć, co będzie dalej?

Moona@

2024-12-11

Pękanie ma różne oblicza. Może niszczyć i może otwierać na rozwój.
Nasza psychika i uczucia przysparza nam tematów do przeżyć i rozmyślań.
Pozdrawiam :)

konvalove

2024-12-13

Właśnie tak! Lepiej bym tego nie ujęła :)

Odyseusz62

2024-12-11

Nic nie jest w pełni czarne ani białe i nic nie jest w pełni pęknięte ani w pełni całe.
Pozdrawiam.

konvalove

2024-12-13

I właśnie te później pękania, szarości skłaniają do refleksji i rozważań na temat własnego życia, co jest piękne, ale i bywa niebezpieczne z uwagi na różnorodność charakterów wśród ludzi. Dziękuję za Twoją obecność!

Krystek

2024-12-11

Uważam tak jak Larisa
Pozdrawiam serdecznie:)

konvalove

2024-12-11

Dziękuję zatem!

Larisa

2024-12-11

"Pękanie" to reakcja na bodźce zewnętrzne...
Boimy się wzruszeń, których nie rozumiemy.
Idziemy drogą wybrukowaną cegiełkami prawdy,
utartymi ścieżkami. Wszystko, co nowe wydaje się nam
nieprawdą. Na drodze uczuć, która zawsze jest dla nas enigmą
otwieramy się, "pękamy", rozpadamy się na drobne kawałki
i odkrywamy siebie. W tym przypadku jest to oznaką naszej dojrzałości.
Jesteśmy jak kwiaty w pąkach i dopóki nie "pękniemy" nic o sobie tak na prawdę
nie wiemy. Miłość czyni cuda... niweluje strach przed otwarciem się na życie
i drugiego człowieka.
Piękny wiersz!
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

konvalove

2024-12-11

Bardzo dziękuję za tak rozbudowaną interpretację! Pełna zgoda w kwestii pękania porównanego do kwiatów - to prawda, że często właśnie te najgorsze chwile pokazują naszą prawdziwą wartość. Gdy jednak pęka się zbyt często i mocno, można nie nadążać nad dostrzeżeniem tego, co najważniejsze, a skupiać się na samym fakcie pękania - wtedy człowiekowi ucieka możliwość rozkwitu, a jest skazany na podumieranie jeszcze za życia, powolne, często bardzo bolesne, głównie w środku, choć tego nie widać. Życie jest różne, i nigdy tak naprawdę nie można być gotowym w pełni na to, co dla nas szykuje. Jeszcze raz bardzo dziękuję za odwiedziny!

Pokaż więcej

Logowanie

o pękaniu

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji