Puna de Atacama

lata oczekiwań
miejsc. gdzie nie spada kropla
ląd surowy. jak ludzie pozbawieni łez
pustynią absolutną

znad oceanu peruwiański wiatr
El Nino pacyficzne dziecię napoi ciebie.
otwórz usta piaszczysta ziemio

twarda skorupa kruszeje
wschodzącym pięknem.
żółtopurpurowe chmury spowiły
kamienistą przestrzeń Atakamy

dojrzewasz gdy kwitniesz
wśród skał

***

Pustynia pachnąca lawendą

deszcz przerywa najdłuższe susze
przychodzi czas
że nawet pustynia rozkwita
nasiona w Nefud czekają
na swój zimowy deszcz

napojona pośród ziaren piasku
jak w pozostawionej mannie
nasiąka i pęcznieje
wyrasta i kwieci
kraina dzikiej lawendy

purpurowe życie
pachnące ostatnim kolorem tęczy
arabską Prowansją
zaczątkiem królewskiego raju

wieczorem z dala od miasta Rafha
odpocznij na perskim dywanie
otoczony lawendową łąką
rozpal ogień i śnij o kwiatach
swojej pustyni