Twoje Wiersze - piękno nijakiej pogody...

piękno nijakiej pogody...

rymowany

2024-11-28 08:36

szarość zdobiona różem rozmytym obraz przymglony
w resztkach czupryny dębowej siedząc rozdarte wrony
gniotą dziobami dźwięki szelestne w szumnej gardzieli
już za chwil parę świat przyozdobi się barwą bieli

napar z rumianku nozdrza oczyszcza swym aromatem
sączę powoli ten wonny bukiet w barwie jantaru
i w takiej ciszy podziurawionej własną dzwonnością
pobieram rozkosz pieszczącą zmysły bożego daru...

autor

niezgodna54

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Monia

2024-11-28

👍

Agata Agata

2024-11-28

Wie rsz na pełną 💯

Marek Żak

2024-11-28

U mnie chłód pada od rana, ale aromat i smak gorącej kawy czuje się wtedy jeszcze bardziej:). Taki mamy klimat o tej porze roku. Pozdrawiam serdecznie.

niezgodna54

2024-11-28

u mnie teraz się przejaśniło, ale było jak w wersach opisałam
dzięki za odwiedziny:))

sturecki

2024-11-28

Ten wiersz to zachwyt nad pięknem nijakiej pogody, gdzie melancholijna szarość zapowiada nadchodzącą biel zimy. Opisuje chwilę wypełnioną cichą kontemplacją, w której napar z rumianku i dźwięki natury stają się boskim darem dla zmysłów.
Czasem to, co najprostsze – zapach, cisza, szelest wron – potrafi przypomnieć, że piękno nie zawsze krzyczy, ale często szeptem otula nas w codzienności.

niezgodna54

2024-11-28

tak mnie dzisiaj wzięło na melancholię; pozdrawiam cieplutko:))

Pokaż więcej

Logowanie

piękno nijakiej pogody...

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji