bądź kraino niewymowna
moim ciepłym sanktuarium
gdzie się szeptem ścieli mowa
gdzie smakować można lazur

łaską chwil nad wyraz miękkich
i podtekstem nieskończonym
bądź kraino moją mekką
najwspanialszych uczuć domem

ja ci oddam sny w podzięce
zielny wianek z nich uplotę
by zapachem spłynąć w ręce
i malować usta złotem

twoich nadwiślańskich plaży
i pór roku nieskończonych
w moim ciepłym sanktuarium
najwspanialszym z wszystkich domu



- poezja -

rodzisz się w odblasku słońca
w lazurowym cieniu chmury
tam gdzie szemrze słów wodospad
i kroplami wpada w pióro

pozłacane swojską mową
na pohybel wiatrom zimnym
przedstawiając scenę nową
w świecie mitów i tragedii

rodzisz się i wciąż od nowa
fraza frazę w wierszu goni
tam gdzie szemrze słów wodospad
aby upaść wierszem w dłonie

na pohybel szarym strefom
co się w strofach kładą czernią
rodzisz się w snach bez pośpiechu
i zapewniasz karcie wierność
.