Twoje Wiersze - dąb...

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

7 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Bożena Joanna

2024-11-11

Żal serce ściska, ale starości nie ominiesz...

niezgodna54

2024-11-11

toteż warto stanąć z boku:))

dziękuję Bożenko za zajrzenie

Jastrz

2024-11-11

Górą ptaki ostatnie ciepła szukać gdzieś płyną,
Dołem sączy się w pasmach zimna mgieł mlecznosiność,
Słońce toczy się nisko, skąpe daje dziś światło,
A dąb widzi to wszystko, stoi i jest ponad to.

niezgodna54

2024-11-11

brawo, brawo, brawo...na zasadzie ja też potrafię

pozdrawiam Michale:))

Kornel Passer

2024-11-11

Drzewa podobno czują o wiele bardziej niż nam się wydaje, a rozmowa z dębem może być bardziej owocna niż z niejednym przedstawicielem gatunku o mylącej czasem nazwie homo sapiens:)

niezgodna54

2024-11-11

Kornelu, zgadzam się z tobą na 100%
pozdrawiam:))

Marek Żak

2024-11-11

Dęby bardzo lubię, bo rosną i rosną, często na przekór warunkom. Staruszek dąb jest olbrzymi i silny, każdy być chciałby takim w swoich późnych latach:). Pozdrawiam serdecznie.

niezgodna54

2024-11-11

dziękuję Marku za odwiedziny:))

Monia

2024-11-11

Rozmowa z dębem brzmi tutaj jak rozmowa z kimś starszym pozdrawiam serdecznie;)

niezgodna54

2024-11-11

...taki właśnie był mój zamysł...jak widać udało się

pozdrawiam:))

sturecki

2024-11-11

Portret dębu, który w jesiennej szarości stoi jak samotny świadek przemijającej radości i ciepła. Dawniej tętniący życiem i pełen ptasich pieśni, teraz zdaje się przygnębiony, jakby opowiadał swój smutek chmurom i deszczom. W tej melancholii jest coś głęboko poruszającego – symbol przemijania, ciszy i tęsknoty za czasem, gdy świat był pełen śpiewu i życia.