za każdym razem znajduję niebo
w akcie zbliżenia dwojga podróżnych
co poprzez życie współmiernie biegną
sobie nawzajem nie będąc dłużni

żadnego gestu co nie natchniony
wirtuozerią nagiego ciała
pędzi do przodu niczym spóźniony
dawca euforii . pragnienia scala

w jeden akt sztuki tylko dla dwojga
co nic nie widząc widzą tak wiele
że wprost opisać jest niepodobnym
uczuć w podróży zwanej istnieniem


- majowy -

jesteś moją malowanką
ilustruję ciebie co dzień
jak przystało na kochankę
której trafił się czarodziej

tak pomroczny jak świetlisty
jest świt nowy po złej nocy
którą można zamknąć w liście
co urodą słów uroczy

i maluje tak radośnie
jak maj co się spełnia w tobie
mimo pory co wciąż rości
by spoważniał w końcu człowiek

ale po co? ja się pytam
kiedy można tak zachłannie
kolorować zbliżeń witraż
malowanką wspólnych pragnień