nicość
niebo jeszcze może poczekać
piekło jeszcze dla nas za małe
taka już natura człowiecza
w pustce dni marnować swój talent
wciąż z pustego przelewać w próżne
myśli w czynach nie zamykane
przekłamywać kwity podróżne
w pustce dni marnować swój talent
na tej ziemi co nas wciąż gości
chociaż buty przyciasne daje
nakazując poszukiwać miłości
w pustce dni marnować swój talent
i nadzieją szafując przebiegle
los nas rzuca w cienia rozstaje
nocą pragnąc szukamy we dnie
w pustce dni marnujemy talent