Zaintrygował mnie Twój wiersz, nawet bardzo. Jest pełen goryczy. Dotyka ważnego problemu. Nawoływanie do miłości opisane w nim dotyczy pewnej grupy ludzi, która walcząc o prawa do miłości we własnym rozumieniu, lekceważy inne jej aspekty. Przypomina to ideologię wypraw krzyżowych itp. działania. Takie przejawy nawoływania do miłości w rzeczywistości nie mają z nią nic wspólnego.
Mało kto pewnie wie, czego symbolem jest sfastyką. Powszechnie kojarzona jest z faszyzmem, ale w rzeczywistości jest od starożytności ważnym symbolem religijnym, nawiązującym do szczęścia i dobra. Jeśli więc odrzuca się krzyż, który w chrześcijaństwie nawiązuje do Miłości doskonałej i sfastykę, nawiązującą do szczęścia, po czym do akceptowania miłości zmuszać się przemocą, to z pewnością nie o znaną definicję tego uczucia tu chodzi.
Jestem pod wrażeniem.

Mi się wydają że może chodzi o kwestie dzielnia ludzi przez różne organizację. A powinniśmy się kochać mimo wszystko. Miłość jest ponad właśnie wspomniane wcześniej organizacje ponad wszystko dosłownie.
"Ludzi, którzy nie chcą kochać
krematoria zmienią w pył.
Zgładźmy tych, co nienawidzą,
by w miłości każdy żył."
Myślę że jest to zrozumiałe przynajmniej dla mnie interpretuję to tak : Zjednoczmy się w miłości i bądźmy potężniejsi niż Ci co nie potrafią być empatyczni którzy nie potrafią kochać. W miłości znajduje się siła.
Dla mnie ten wiersz dziwny nie jest.
Pozdrawiam

hmmm... dziwny wiersz, są w im sprzeczności, nie wiem czy zamierzone, ale dla mnie nie zrozumiałe np. jeśli Miłość to nie bat bo Miłość to zło dobrem zwyciężać. tak samo krematoria, w dla Miłości zmienią w pył ? nie rozumiem... Pewnie chodziło ci o źle rozumianą miłość, no ale to widać na pierwszy rzut oka bo "po owocach poznacie drzewo..." . Pozdrawiam.