twoim dziełem jestem panie
więc mnie winą nie obarczaj
usuń z drogi każdy kamień
pozytywnych chwil dostarczaj

wolną wolę odbierz sobie
abym mogła słuchać wiernie
że się grzesznym rodzi człowiek
że przeze mnie twoje ciernie

a ja przecież jestem dziełem
boskiej twej imaginacji
więc w tym wierszu się ośmielę
spytać: czy też nie mam racji?

że twym dziełem boże jestem
jakim żeś mnie stworzył panie
dając mi niewielką przestrzeń
a u szyi ciężki kamień

.

świat jaki jest każdy widzi
kto chce dostrzec świata piękno
którego nic nie zohydzi
nawet najgorsze przekleństwo

bo można patrzeć przez pryzmat
poczucia własnego smaku
w którym świat odzienie przywdział
pełne radosnych poranków

tak można . tylko potrzeba
zapomnieć o strasznej treści
i nigdy więcej się nie bać

co stać ma się wszak się ziści


- alienacja -

piękno tkwi w istocie rzeczy
by w spojrzeniu poczuć miękkość
chociaż wiele temu przeczy
w każdej rzeczy znaleźć piękno

można choćby w małej kropce
co nad ciężkim zdaniem fruwa
jakby treść jej była obca
więc nie trzeba się w nią wczuwać

myśl wszechwładna ułagodzi
ciało co się obcym zdaje
przecież serca wieczna młodość
nadal kwitnie swojskim majem

.

każdy maj to nowe życie
w kalendarzu zapisane
szyfrem słów najbardziej skrytych
wysennionych tuż nad ranem

kiedy słońce nie wie jeszcze
jakim niebem będzie kroczyć
czy się dzisiaj zmówić z deszczem
czy przejrzysty tłem uroczyć

każdy maj to mój kochanek
moje alter - ego skryte
wysennione tuż nad ranem
gdy się z samą sobą witam

.