białe chmury nad miastem
dzień skłonnością oddycha
aby myśli zbyt ciasne
transportować do licha

tam gdzie nic już nie dziwi
a co dziwi zachwyca
możliwością prawdziwych
przeżyć wolnych od przywar

jak ta biała pochmurność
na tle błękitu nieba
wszak jesteśmy tu krótko
cóż nam więcej potrzeba

jak wypuścić się z lichem
w strony prozą ujęte
i próbować oddychać
w mowie często nieświętej

w środku miasta być nikim
i wszystkimi co wkoło
w myślach robią uniki
postukując się w czoło

pod chmurami co białe
rozsypują confetti
byśmy mogli oszaleć
i być jak duże dzieci

.

nie mam czasu na nienawiść
i ochoty na nią nie mam
nawet gdybyś zdołał zabić
co w poezji tak doceniam

ową miękkość w twardym słowie
jak w łupinie orzech smaczny
jednak tylko tyle powiem
że nienawiść nic nie znaczy

w czasie kiedy kochać pragnę
ona jest mi zbędnym dziełem
które zrzucam prosto na dno
tam gdzie anioł rządzi niebem

tych co dobrem chcą oddychać
czas łaskawie błogosławi
a nienawiść niemo zdycha
by się dobrem móc wybawić

.

panując nad strefą mroku
w odległe ruszam strony
tam gdzie się rodzi spokój
w umyśle ciut szalonym

pozwalam sobie na cuda
proste jak serca bicie
po nocy w winie złudnej
oddycham bladym świtem

mrok zjadam na śniadanie
przepijam dusznym światłem
przechodząc przez snów ramę
wyruszam w świat z teatrem



https://i1.ujarani.com/3/6/6J7Zry.jpg



dzień dobry wszystkim i każdemu z osobna :)

kto smutny, uśmiech proszę. jutro będzie lepiej...