A tak wracając do mojego miejsca pobytu, choć może raczej ilości częstego pobytu.
Oddalam się właśnie od okna, które już tylko majaczy w oddali. I po próbie bliskiego zjednoczenia się z drugim odbiciem ściany. Przywarłam do gładkiej powierzchni płytek. Ostatnio nie jestem pewna, czy to miejsce, to pokój, jako pokój i dlatego tak często się tam się znajduję, oczekując w samotności na jakieś zmiany. Bo może to być też pokój, w którym jestem tak często, że jest on pokojem, ale pełni zupełnie inną funkcję. Azyl, czy więzienie, to duża różnica funkcji pomieszczenia a i słowa bardzo się różnią. Gdy tak głaszczę nie ruchomą płytkę i próbuję dojrzeć przyszłość, odczytuję w myślach te dziwne słowa – Moja Własna Przemiana. Kiedyś zdarzało mi się przemawiać na głos, mogłeś to czasem usłyszeć – Wiem, że to dziwne. Płytka mnie rozczarowała, więc splunęłam na nią gęstą śliną, myśląc, że to pomoże, zamiast tego płytka zrobiła głupią minę. W końcu dałam sobie z nią spokój i zajęłam się gadaniem do siebie. Azyl, miejsce schronienia, gdzie możesz czuć się bezpieczna. Nie odgradza go stalowa siatka, niema muru, który pęka, po uderzeniu. Jesteś w środku, stoisz spokojnie, oczy zdradzają, że jesteś pewna, niema strachu, potrzeby biec, nic nie powoduje, że drżysz w niepewności, kto wejdzie tu. Choć tuż obok, na wyciągniecie ręki - Trąba wydarzeń, pustka spojrzeń, marsz zatracenia, wirują w uścisku obojętności, co raz prędzej, co raz prędzej…..Brakuje tchu, wciąga szum i… Jesteś po właściwej stronie, masz swój azyl, jak dobrze to brzmi. Wstaję raptownie, uderzam się w róg nowej szafki. Zaciskając zęby, spoglądam w górę, gdzie zapewne znowu się czaisz, nie czekaj, jeszcze długo tak będę mamrotać do siebie. Dla znalezienia nowej pozycji przetrwania, rozpędzam się; sprawdzając wytrzymałość mojej przyjaciółki, ściany i jej brata drzwi. Już pewnie mnie osądziłeś, przetworzyłeś dane, po wstępnej obróbce, mój wizerunek trafi do gazet. Wskakuję na szafkę, tą niską, niestety nie umiem fruwać, chociaż ta wyższa lepiej się prezentuje, lepszy widok – Bo mogę ci spojrzeć prosto w oczy. Mija kolejna godzina, jestem cicha, bo musisz wiedzieć, że czasem trzeba sporej eksplozji, by znów móc mówić, nawet jeśli jest bardzo wysoka temperatura i rozsadza cię od środka. Liczę do trzech, i kiedy mam już pewność, że…. Jak gadać do siebie to gadać.
Drugie znaczenie pokoju – Więzienie, stalowe kraty, gruby mur, ogrodzenie pod napięciem, ale to nie stanowi głównego sensu. Drzwi zamknięte na szyfr, odporne na wybuch, ściany wzmacniane, by nie mógł wjechać czołg, nie można się nikogo, ani czego obawiać. Ale to wszystko traci sens, cisza, bliskość ścian, sufit z ciężarem opada w dół, łapiesz za klamkę… Klamkę, a gdzie ona jest, zaczynasz czuć chłód, wewnętrzny, przerażenie i wtedy to wszystko tak blisko ciebie jest.
Krzesła krzyczą, z podłogi wyziera cień, biegasz tam i z powrotem i nie jesteś sam o nie!!! Śledzą i zapisują, zapisują i śledzą. Zatraciłam się w tym, tak długo tu jestem, nie wiem, co czułeś, gdy tak mamrotałam do swoich nóg, gdy eksplozja jest tak blisko, czy czujesz to, co ja. Wiem, że poczujesz to, jeśli dobrze mnie słuchasz, jeśli wystarczająco zatracisz się i zrozumiesz, jaki ma sens to drugie znaczenie pokój - Tam gdzie właśnie jestem. Wstaję, bo chcę wyjść, ale jest ściana, stalowe drzwi, które wytrzymają wszystko, uwierz mi, a z zakamarków sączy się dym - I patrzą, i patrzą, a ja chcę wyjść. Czy już wiesz, jaki ma to słowo sens, już nie chcę o tym mówić, zatracam się – kończy się ta noc EKSPLOZJĄ!!!!!!!