Twoje Wiersze - Odloty

Odloty

wolny

2025-11-14 11:15

Uciszyło się w parku.
Ptaki śpiewają gdzieś indziej…
Po alejkach wiatr igra,
smutno szeleszcząc
opadłymi liśćmi.

Przebijając się przez mgłę
zapomnienia,
wędruję myślami
jesiennym szlakiem
i wskrzeszam
obumarłe wspomnienia.

Czuje, jak moje myśli
z każdym rokiem
stają się
cięższe i smutniejsze.

Patrzę na klucze
odlatujących żurawi
z uczuciem,
że głęboko w sercu
coś wygasa…

Bo wszystko, co kochamy,
musi odejść,
byśmy potrafili
odczuć jego brak,
zatęsknić
i przyjąć ból utraty.

autor

LydiaDel

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Magdalia

dwie godziny temu

Bardzo ładne nostalgiczne wersy...pozdrawiam:)

ajw

dwie godziny temu

To poezja kontemplacji. Piszesz o przemijaniu tak, ze czuje się ciężar i ukojenie jednocześnie. Ten wiersz jest jak spacer przez park późną jesienią - z pozoru zwyczajny, ale odkrywa w człowieku coś bardzo wewnętrznego.

Monia

dwie godziny temu

Piękny melancholijny utwór pozdrawiam serdecznie 😉

Krystek

trzy godziny temu

W ten szary smutny czas jesieni
pocieszajmy się barwnymi
wspomnieniami wakacyjnymi.
Serdecznie pozdrawiam, myśli
radosne zostawiam:)

sturecki

trzy godziny temu

Wiersz chodzi po jesieni tak, jakbyś szukała w niej własnego końca lata – cichego, niepełnego, ale bolącego w środku. A dalej wychodzi, że te ptasie odloty to nie metafora, tylko lustro, w którym odbija się to, co w człowieku powoli przygasa.
Dopiero jak coś odejdzie, człowiek widzi, ile dla niego znaczyło, i choć to boli, to właśnie tak uczymy się kochać naprawdę.
6/5