Artystom wątpiącym
Ty artysto co zwątpiłeś w własne siły
nie odwracaj głowy, nie patrz na drugiego.
To o tobie niepoważny wierszyk, miły
byś docenił siebie jak cenisz bliźniego.
Ty artysto co z obłoków czasem spadniesz
nam na głowy tak jak dziecko nieporadnie
i za serce rzewnie chwycisz,
swoją wizją nas zachwycisz
aż się nie chce wracać do swych obowiązków.
No już dobrze, wiesz że to o tobie mowa
choć wyglądasz jakbyś nie mógł do trzech zliczyć,
popatrz w oczy i do góry raźno głowa,
trzeba śmiać się w głos nim porażkę zaliczysz.
Ty artysto co z obłoków czasem spadniesz
nam na głowy tak jak dziecko nieporadnie
i za serce rzewnie chwycisz,
swoją wizją nas zachwycisz
aż się nie chce wracać do swych obowiązków.
Po porażce każdej tworzysz nowe dzieło
aż zazdroszczą wszyscy: Ten ma klawe życie
które w ludzkich sercach byt swój rozwinęło...
Ach zazdroszczę tobie uparcie i skrycie.
Ty artysto co z obłoków czasem spadniesz
nam na głowy tak jak dziecko nieporadnie
i za serce rzewnie chwycisz,
swoją wizją nas zachwycisz
aż czujemy piękno ducha w własnym świecie
a nie, cholercia! To w kuchni coś się przypala!
Ocena wiersza
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
czasem go muza uwiedzie zdradziecka
że duszę wyrwie z życiowej zamieci
i mleko na kaszę przypali dla dziecka
wtedy też czajnik zagwiżdże złowieszczo
no już artysto czas wracać z parnasu
bo większe nieszczęście cię spotka przez to
żyć trzeba życiem od czasu do czasu
oto jest sztuczka co każdy ją umie
i każdy w sobie nosi talenty
lecz czasem trzeba zamieszać zupę
z poezją w sercu obiad jest lepszy
więc nie wątp bracie i ty siostro nie wątp
w siłę poezji co w twojej głowie
bo piękno się bierze właśnie stąd
że się namęczy pisaniem człowiek
Pozdrawaim :)
czasem go życie uwiedzie zdradzieckie,
że z poetyckiej przepadnie zamieci
na przykład bawiąc się klockami z dzieckiem.
I nagle czajnik zagwiżdże wesoło:
No już artysto, czas ducha rozbudzić,
beztroskie dotąd zmarszczyć swoje czoło
i głosem wieszcza przemówić do ludzi.
Oto jest sztuczka - połączyć dwa światy
i wierszoraczki w dobrym tempie spłodzić
a jeszcze zupę zgotować dla dziatwy,
sercu się nie dać na manowce zwodzić.
Nie wątpię Bracie, że poezji siła
wciąż powoduje w nas ten defekt w głowie
i mam nadzieję, żem się odwdzięczyła
za Twój wiersz cudny, w każdym moim słowie.
Ogromne dzięki Piotrze i pozdrawiam:)
Obrazek pod tytułem: "Mama pisze wiersze" :))))
Ośka, potrafię nawet spalić kawał, upiec dwie pieczenie na jednym ogniu, zrobić coś z niczego lub z igły widły...
No taka zdolna jestem ;)
Dziękuję za tę dawkę dobrego humoru Dziewczyny:))))))
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności