***
wrzucony do piwnicy z kutymi drzwiami
i z klamką tylko z jednej strony
próbowałem jak mogłem
znaleźć wyjście rozsądne

tysiąc prób godnych Edisona
i usiadłem zmęczony jak ktoś
kto pod płaczącą ścianą szlocha

teraz nie wstaję i nawet nie wiem
że drzwi już dawno otwarto
ciągle nie wiem że można

wstać i po prostu wyjść
z tej jaskini na światło

właśnie to mówią ludzie
w ostatnich tu godzinach
kiedy ich Życie właśnie
dopiero się zaczyna -

- "nie wiedziałam że tak można..."
"gdybym tylko o tym wiedział..."

I znalazłem się nagle
obok jakiegoś wieżowca
poczułem że od nóg począwszy
opuszczam ciało

i ktoś mi miłym głosem powiedział
"jeśli chcesz - podnieś ten wieżowiec"

w pierwszej chwili się zawahałem
lecz uwierzyłem łagodnym słowom

bez trudu podniosłem olbrzyma
- szary blok jakich pełna polska
ziemia...

zdziwiony że tego dokonałem
musiałem wybrać - czy wracam do ciała
czy Tam zostaję...

śmierć nie jest daleko za górami
i nie za lat sto kiedyś przed nami

za trzy minuty mogę znaleźć się Tam
i bliżej niż pocięty w nieskończoność
milimetr pod naszą skórą jest
Pan...

***