***
gdy chaos cię świata dotyka,
gdy wszyscy mówią bez przerwy,
a nic z tego nie wynika.
Rozlej w sobie milczenie,
takie co słuchać każe,
dostaniesz w zamian światło
co innym drogę wskaże.
Rozprowadź w sobie spokój,
gdy innych trawią lęki
a głos twój będzie melodią
rozbroi fałszywe dźwięki.
Rozkołysz w sobie modlitwę,
taką co serce dyktuje,
bo taka modlitwa szczera
samego Boga raduje.
Uśmiechaj się choćby wszyscy,
skrzywione mieli twarze
a będziesz jak promień nadziei,
od jasnych aniołów w darze.
I wdzięczny bądź za wszystko,
choć cały świat zawodzi,
bo wdzięczność to takie szczęście,
co nigdy nie odchodzi.
Cisza, dobro i pokój
to ścieżki prawdziwej radości
modlitwa, uśmiech i wdzięczność-
- poezja Bożej miłości.