Przeczytałam wszystkie poniższe komentarze. Najbliższy moim odczuciom jest komentarz Beaty. Wszystko ma jakieś znaczenie w życiu. Nie chodzi o to by nieustannie wracać do przeszłości i ją rozpamiętywać, ale o to by wyciągać z niej nauki.
Pozdrawiam.

Trzeba wiedzieć, które uczucia należy zakopać w sobie, i może nie wypalać, by zostawała pustka, ale tworzyć im azyl, w którym schowa się wspomnienia ludzi, emocji, relacji, wszystkiego, czym nie powinno żyć się w danej chwili, a co miało dla nas kiedyś znaczenie. Przeszłość ma ogromny wpływ na to kim jesteśmy dzisiaj. Trzeba nieustannie pracować nad tym, by być dobrym człowiekiem, bo bardzo łatwe jest się potknąć w oparciu o właśnie przeszłość. Wystarczy trochę w niej utkwić, a już codzienność i teraźniejszość może nam się zacząć burzyć. Z drugiej strony wyrzucenie z siebie na zawsze wspomnień (chociaż wiadomo, że nie jest to możliwe na zawołanie) pozostawi w człowieku właśnie pustkę, a tak zawsze można wyciągnąć jakieś wnioski z tego, co było. Najważniejsze, to nie żyć przeszłością, a umiejętnie nią gospodarować, jakkolwiek dziwacznie to brzmi. Kolejny ciekawy wiersz, Małgosiu. Pozdrawiam.

Zaskakujące. Niech przeszłość nie będzie przyszłości ciężarem. Bogactwo wspomnień jest budujące. Co było złe w przeszłości, to należy odrzucić.
Pozdrawiam serdecznie :))

Przychodzą takie chwile że chciałoby się wszystko porzucić ,zniknąć i zapomnieć ...
Świetnie zapisane od pierwszego do ostatniego wersu !

Myślę o ludziach, którzy właśnie w taki sposób żyją - zajęci tysiącem rzeczy, zagonieni, może i niekoniecznie źli, a życie mija. I zostaje pustka. A najgorsze jest, gdy czynności nastawione są na "nie" - tak jak w Twoim wierszu.
Ważny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie

Chyba nie da się tak po prostu zapomnieć i żyć, jakby nic się nie wydarzyło... Czasem taki klawisz "delete" by się przydał ale wspomnienia, te bolesne też, budują nas, kształtują - nie można się tego wyprzeć, choć czasem coś tkwi w nas zbyt mocno...
Poruszył mnie bardzo ten wiersz, więc zostawiam gwiazdki i zgarniam do ulubionych :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Osobowość człowieka kształtują zarówno radości jak i chwile niosące ból. W chwili cierpienia człowiek czasem marzy o tym aby nic nie czuć, ale z perspektywy czasu zaczyna dostrzegać znaczenie wszystkiego czego doświadczył.
Dobrze poprowadzona refleksja w wierszu.
Pozdrawiam :)

Chyba nigdy nie da się tak wyrwać z siebie wszystkich uczuć. Niektóre cząstki minionego... tkwią w nas tak mocno, że jeśli próbuje się dokonać destrukcji... to można unicestwić kawałek siebie...
Zostawiłam gwiazdki :) Pozdrowienia!

Taki program jest nie do zrealizowania. Wiersz stanowi przestrogę. Pozdrawiam.

U nas jest inaczej, niż w kompach, tutaj "delete" nie działa:). Pozdrawiam

Wspaniale Opisałaś tą samozniszczenie Małgosiu. Jest to ogólnie przerażające.
Opisałaś ten stan po mistrzowsku . Serdecznie pozdrawiam Irena

Ten wiersz przypomniał mi "Deszcz jesienny" Staffa. Przebrzmiewa tu pusta i gorycz. Ale też i prawda.
Pozdrawiam.

Brak kogoś nie oznacza, że nie ma nic ponad to. Trzeba się bardziej rozglądać, aby dostrzec coś więcej. Wiersz bardzo mi się spodobał. Pozdrawiam