Twoje Wiersze - o pewnej gruszy

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

matka

2021-04-30

To jest śliczny wiersz i tak bardzo prawdziwy. Takie drzewo nawet po śmierci potrafi tak dużo dać. Gratuluję pomysłu Irena.
P.S ŻYCZĘ WSPANIAŁEJ MAJÓWKI.

LidiaM-9

2021-04-30

Chciałoby się, chciało jeszcze nawywijać,
Lecz zbliża się pora ze świata się zwijać.
Na szczęście natura nie zna marnotrawstwa,
Więc wierzę, że to tylko mała transformacja.

Pozdrawiam:)

Baba-Goga

2021-04-30

A popiół drzewny służy jako nawóz i użyźnia ziemię, na której rosną inne rośliny.
I tak oto łańcuch zamyka się.
Uściski :)

Osia

2021-04-29

Szczególnym uwielbieniem darzę wszystkie drzewa ,one wnoszą nam wewnętrzny spokój ale niestety też na nie przychodzi czas .Piękne pożegnanie Twojej gruszy ze wspomnieniem w kominku .Z wielką przyjemnością przeczytałam Twój wiersz .

Baba-Goga

2021-04-30

Ja też kocham drzewa dlatego ich los nie jest mi obojętny.
Pozdrawiam Osiu.

ZOLEANDER

2021-04-29

Prześlicznie poetycko... moc pozdrowień

Baba-Goga

2021-04-29

Bardzo dziękuję.
Odwzajemniam pozdrowienia, dołączam uśmiechy : ))

ZaspanyV

2021-04-29

Jest coś w tym urzekającego i smutnego. Te słoje co tyle lat się budowały nagle w przyspieszonym tempie głodnego ognia po prostu czarnieją. To tak jakby cofać czas drzewa, słój po słoju od zewnątrz, aż do centrum usuwać jego egzystencję, do samego nie-narodzenia.
Słodka grusza nasiona rozrzuca i słodycz daje tym co chcą ją brać.
Chociaż wiersz o przemijaniu to mi się podoba, że znalazłem w nim nie tylko to.
Pozdrawiam

Baba-Goga

2021-04-29

Tak działa właśnie ogień, ten z ogniska też (pod warunkiem, że w okolicy nie czuć swędu kiełbasy). Ma niezwykła zdolność uciszania i spalania zbędnych myśli.
Pozdrawiam ciepło ; )

ZaspanyV

2021-04-29

Ja osobiście nie dorobiłem się jeszcze kominka, ale metafizykę ognia znam na pamięć... choć raczej powinienem powiedzieć , ,,czuję od zawsze,, W moim przypadku działają tak ogniska. Dopiero wpatrzony w ogień potrafię znaleźć całkowity spokój. Wszystkie bodźce pokornieją. Zostaje tylko ten jeden hipnotyzer.

Baba-Goga

2021-04-29

Ładna metafora cofającego się czasu.
Ogień płonący w kominku ma dla mnie charakter wręcz metafizyczny. W płomieniach można niemal zobaczyć historię tego co umarło i spala się, by oddać resztę siebie.
Dziękuję za Twoją piękna refleksję.

konvalove

2021-04-29

Smutne, ale taka niestety jest kolej rzeczy. Ciekawe jest to, że i do drzew człowiek może się przyzwyczaić, i wspominać, nawet jeśli dawno ich już nie ma. Podoba mi się najbardziej ostatnia strofa; ciepło w kominku jako ostatni dar od drzewa, mimo że już martwego. Pozdrawiam.

Baba-Goga

2021-04-29

Dla tej strofy właśnie powstała całość :)
Może palenie w kominku jest obecnie na cenzurowanym, ale uwielbiam wieczory przy kominku.
Przesyłam uśmiechy.

Maba^(*)

2021-04-29

Smutny, ale prawdziwy i piękny.
Pozdrawiam ciepło.

Baba-Goga

2021-04-29

Piękna, szlachetna nazwa :)

Maba^(*)

2021-04-29

Też mam takie wspomnienie - drzewa rodzącego jabłka o niezwykłym smaku. Po latach dowiedziałam się, ze była to jabłoń odmiany.... Adam Mickiewicz :))
Pozdrawiam :))

Baba-Goga

2021-04-29

Zawsze wycięcie uschniętego drzewa, budzi we mnie smutek. Drzewa owocowe, które znało się od lat i z których owoce się lubiło pozostawiają po sobie pustkę. Do dziś pamiętam smak jabłek z jabłoni w sadzie Dziadka. Już takich owoców nie ma.
Pozdrawiam

Pokaż mniej

Logowanie

o pewnej gruszy

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji