Twoje Wiersze - stąpający...

stąpający...

rymowany

2025-12-14 08:44

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

Skaczę na batucie mojego istnienia
nie nie jestem piłką w górę szybującą
jednak w czasie ruchu w kierunku lazuru
z ciekawością światła przyglądam się słońcu

jasność niepojęta dumaniem szaraka
pieści zmysł jasnością i warem swym wrogim
łapie się na chęci porwania motyki
by dokonać tego czego ludzkie nogi
nigdy nie zdziałają po ziemi mi stąpać

i tutaj się kończy beztroska tułacza
z ziemskiego padołu który nawet mały
ślad swego istnienia na piachu zaznacza
dlatego mnie cieszy i zachwyt mi daje
ten ułamek chwili zatrzymany w chmurze
tak unieść się ponad troski ziemskiej matni
i zostać przy słońcu choć ułamek dłużej...

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

autor

niezgodna54

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

hiala

trzy godziny temu

Fajna zabawa wyobraźnią.
Takie krótkie „oderwanie się od ziemi"dające oddech i zachwyt nad życiem.
Ładnie pozdrawiam 🙂

^(*)

trzy godziny temu

Kojarzenie wielu wymiarów dobrą drogą do rozumienia istnienia jako niepojętej Światłości 🌠

Montibus

trzy godziny temu

Niegdyś takie wiersze pisała Stefi. Czyżbym się mylił?

sturecki

cztery godziny temu

Ten wiersz skacze wysoko, ale mądrze pamięta, gdzie jest ziemia i po co w ogóle się od niej odbijać.
Patos spotyka tu zwykły piach pod stopami i razem brzmią zaskakująco uczciwie - czasem wystarczy ułamek lotu, żeby wrócić na ziemię bogatszym o sens.
6/5

Pokaż mniej

Logowanie

stąpający...

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji