Terkatało seriami z dachów hukiem wrzało

Eszelon to nadjeżdzał, platformy i działo

Wieże w nich obrotowe, strzeliny w stali

A tabory dywizji- wciąż ostrzeliwali.

Nagle hukło gdzieś jakby jasny grzmot z nieba

Kanonada wokoło, dym, piach, trzesię się Ziemia



I cały tuman pyłu wirował w górze

Wielki podmuch powietrza unosił się dłużej.

Słychać głosy i krzyki to mocno przeraźliwe,

<To Aeroplan patrzcie ! Leci, nie, nie wierzę!

Wachmistrzu ! Pędem do mnie -Konie ratuj Panie!

Luzaki pierzchły pułku! Uważaj ułanie>.



I krzyczał Szafran w huku a strzały dalej trwały

Bolszewicy cel inny sobie to obrali

I smuga ,za smugą seria za serią długa

Prosto z karabinów, pruła do kadłuba.

Aeroplan jak jastrząb podniósł się wysoko

I zawrócił kręgiem w dali, popatrzył na oko.



I odleciał ku swoich wielce tym uradowany

Że dostrzegł zwierzynę – czerwone jej plamy.

Skrzydła rozpostarł silne –aeroplan wspaniały,

Pomachał pilot naszym, i tyle go widziały.

Ariergarda nie była sobą po ostrzale

Tabory poniosło w lasy , konie uratowane.