Poruszane są sprawy, z których i tak nic nie wynika

podsuwane z obawy, wśród licznych zmian z życiem, gdy siła

pozwala nam wyśnić cokolwiek - jakąś własną opowieść

odwalać plan, by iść po swoje z gracją bardzo spokojnie

Z tym, że skup złomu, czyli tam, gdzie sterta ludzkich marzeń

żyje wśród chorób, by być tam
przez ciężar spuścizn w czasie;

Tu pustkę nakarmić dziś marzeniami, stawiając przy tym na szybkość

skutkuje zabranymi z czasem łzami za szarość chwil życia z chwilą

Gdy ludzkie istnienia lądują na tak zwany dzmyntosz;

I z trudem swych przemian, coś ubogaca cały żywot

lecz wspomniany cmentarz, to siła z zasług, bo weryfikuje wszelki marazm

eksport, znaczy wszechświat - Ojczyzna dla Dusz - co więzy z mdłych ujęć ziemskich scala

Lecz wciąż mimo wszystko mam pomysł - że pomimo wszystko warto żyć

przeszłość siłą, gdy można, obficie skądinąd, przyszłość nastroić;

Mi wystarczy cieszyć się życiem i je ciągle subtelnie upiększać gestami

gdy zmysł wiary w religię płynie w niwecz z prądem wśród ściemnień znów z wezbrań wszelakich...