Plany są od tego, by przewidzieć w myślach jak nie będzie

aby spłonąć wewnątrz, żyj zeszłym dniem i daj znać gehennie

że już może nadejść, wgłąb tworząc wielki mur z barier;

Chcesz znów z powielanej - o zgrozo! - kwestii, pójść dalej?

Myślenie na zapas sprawia, że nie ruszę się z miejsca

tym niemniej jak działam, spajam duszę, gdzie mieszka

Najwyższy, lecz na drzwiach swego pokoju z lufcikiem w kształcie serca

ma szyld by przekazać, że obłok znoju tu dziś nie znajdzie miejsca

By pójść gdziekolwiek naprzód, trzeba myśleć na bieżąco

w życiu, gdzie wciąż łez padół żegna tychże z namiętnością;

Dlatego ciężką pracę wykonuje już tylko mój mózg

na zewnątrz mieć okazję, by spośród serc, użyć rozumu

Wobec tego to takie ważne, by pielęgnować ciszę w sobie

poprzez ego odnaleźć prawdę, i penetrować czym jest człowiek

spośród serc - czyli w pladze ludzkiej namiętności

bo tu jest limit zdarzeń z uciech w samej złości

W związku z tym, patrzę na to wszystko niejako z boku

obudzić napęd prawdą, by wgłąb wezbrało znowu

w przeciwnym razie nie zaglądałbym w środek tak często

lecz dziwnym trafem chcę zmian wciąż w samym sobie - nawet wprost

Bo chcę się ciągle o sobie czegoś dowiadywać

poprzez swe bodźce z osiągnięć wewnątrz dokazywać

by żyło mi się po prostu jak najlepiej podczas przejść

krzyk złych klątw w siłę spokoju wstaw zamiennie pod czaszkę