Twój wiersz jest przykładem tego, że można "kochać" mimo i wbrew. A skąd mi się wzięło to kochanie? A z zaimka moje - moje miasto. Gdybyś się od niego odcinał, napisałbyś - miasto w którym mieszkam. Haha, taka moja logika. I jeszcze jedno, ostatnia zwrotka to "Mistrz i Małgorzata" w najkrótszej wersji, jaką znam Pozdrawiam serdecznie :-)).

Pierwsza myśl podpowiadała, że może chodzić o Gdańsk, ale sprawdziłem, że nie ma tam już fizycznie domu kata. Nie zmienia to jednak faktu, że wiersz posługuje się oczywiście symbolami. Tu a propos zabytków wspominasz o katedrze i właśnie domku kata. Prawdopodobnie mogłoby to być odniesienie do wiary i śmierci. Na śmierć wskazywała by także koncowka mówiąca o tym, że peel uniósł się ponad domy. Druga strofa o duchach sprzed osiemdziesięciu lat wskazywałyby na II WŚ. Boję się zaryzykować, że to uniesienie sierpniowe związane było z jakimiś wydarzeniami powiązanymi z obalaniem komunizmu (tu te bloki socjalistyczne również by współgrały). Mam takie wrażenie, ale niezbyt pewne. Ogólnie myślę, że ten wiersz naprawdę dotyka sprawy śmierci oraz ludzkiej nieczułości. Także o tym, że nie interesujemy się losem innych ludzi. Można tu dostrzec również myśl o nikłym znaczeniu jednostki w stosunku do ogromu społeczeństwa. Temat śmierci spychany jest w zapomnienie jak ow domek kata (o ile dobrze rozczytałem ten symbol). Śmierć obecną jest jeszcze w sferze wiary, aczkolwiek uważana jest za mało istotną sprawę. Inaczej tu nie potrafię, Kornelu. Pozdrawiam Cię. Hej ho!

Ładniej by było, gdyby z polotem budowano ale sercem tych domów to ich mieszkańcy. Pozdrawiam

Haikowe zaskoczenie w wolnym wierszu! Świetne
Serdecznie pozdrawiam:)🌟

Podoba mi sią ta nostalgiczno- refleksyjna opowieść o Twoim mieście. Wydaje mi się dosyć przeciętne, ale nawet w nieprzeciętnych miastach większość mieszkańców to przeciętni ludzie, a że ludzie są ważniejsi od murów, to oznacza, że Twoje miasto nie różni się od innych. Pozdrawiam,