Gdy oddycham pełną piersią jako singiel z wyboru

sprawy co wewnątrz mnie są, obracam w siłę, gdy znowu

mając powód, lub też bez powodu skłaniają do refleksji tych

by obraz tortur jaki widzę w związku ludzi nieszczęśliwych

dał mi do myślenia raz na zawsze, że nie tędy droga

bo pewne rzeczy w życiu można robić tylko z miłości

a tam gdzie jej nie ma, zawsze wkradnie się niewygoda

która wraz z toksyną toczącej się gangreny wszystko z nich sączy



I to co miało ich połączyć, teraz ich nie rozdzieli

bo są więźniami swych sumień, gdy zapał ich stygnie w pościeli

a z wyczuciem robią już tylko wbijanie igieł w serce

które zamiast się złamać, gromadzi ich pretensje



Nazajutrz już tylko pragną chcieć być bezkarnym wgłąb od teraz

by nabrał sensu ich penitencjarny konglomerat

w którym jedno drugim z przyzwyczajenia poniewiera

w akompaniamencie jazgotu, poniekąd od niechcenia