Zaczęła mi towarzyszyć dopiero teraz

podniosłem się po przejściach i sięgnąłem nieba

To wszystko było po to bym zrozumiał, że chcąc nie chcąc trzeba

tą napotkaną przepaść oswoić - inaczej wpadnę w letarg



Po spełnionych drobnych marzeniach czuję ciężar na plecach

choć mając wszystko, kompletnie niczego mi nie żal

ta studnia bez dna co jakiś czas się powiększa

tak samo jak ten stan, w którym swe troski Bogu powierzam



Stoję teraz sam przed sobą pytając, czy to ucieczka

przed tym co ta relacja robi z człowieka, który szuka szczęścia

Znajduję odpowiedź w tych drobnych grzeszkach, nie ruszając się z miejsca

bo dobrze mi jest tylko tutaj, gdzie obecnie mieszkam



W tej postawie jest dosyć dużo z małego dziecka

po prostu chcę je w sobie pielęgnować zamiast przyrzekać

pod groźbą pierdla, kobiecie, która zrobi ze mnie deptak

że obejmę ją swą opieką co miesiąc w alimentach



Ale wracając do sedna - ja znajdując tyle piękna

nie przewidziałem tego, że bieżąca pustka to gehenna

Pragnę z nią zostać, by dowiedzieć się gdzie jest puenta

w historii mężczyzny, który tylko w sobie widzi oponenta



Bo to jest tak, że szukając siebie w odpowiedziach

na pytanie o sens - szukam tego w opowieściach

tych wszystkich, którzy zabarwiać i tworzyć chcą ten pęd dnia

bo już wiedzą - tak jak ja - że naszą ojczyzną jest wszechświat