Wiąże się ono z empatią, którą mam zbyt mocną non stop w sobie

codziennie pod prąd się nagiąć wśród doraźnych prognoz kogoś słowem

lecz sam sobie robię krzywdę, gdy jest tego za duży wzrost

więc jak mogę odmienić się, by mieć przez to zasób sił wgłąb...?



Miłość jest moją drogą, lecz współodczuwanie już nie

i to że kogoś bolą te z żółcią frustracje wśród ściem

na których opiera swe życie - odbija się na mnie

z natury to wwierca się skrycie swoim arsenałem



Jest tego po prostu za dużo, lub za bardzo mnie rani

ten bełkot od osób w strachu o swój z katastrof mechanizm

odzyskiwania siebie, poprzez cel uprzykrzania życia tych z siłą

co ich trzyma na czele w procesie ukrywania swych spraw z psychiką



Więc najwyższy czas się odciąć od nich, by tylko wśród bliskich

mieć azyl - bym zawsze oporządził nim, z przymiotów licznych

które daje życie - wyłącznie tych, co na to zasługują;

Umieć strach przezwyciężyć: to mieć wszystko, mając asumpt czuć wciąż!!!