Chcąc być perfekcyjnym, nie trudno o zbędne myśli

stąd, gdy chcę precyzji mieć mnóstwo, coś we mnie milczy

dlatego u mnie to działa niejako na odwrót

jak chcę coś unieść, potrajam nieważkość w zakątku



Wiąże się ona z separacją wszelakich myśli o mnie

toteż chcę chociaż mieć z narracją wnętrza, sił wykwit w głowie

dających mi wolność od dylematu: Co ludzie powiedzą...?

dialogi z ripostą to wydźwięk, na pół z opluciem do wewnątrz



Za dużo czasu zajmuje, co sobie o mnie pomyślą

jak już to naprzód rachuję co poprzez to chcę z korzyścią

dla samego siebie wynieść, ucząc się przy tym skrycie

jak zaczerpnąć lepiej życie, wśród roszczeń tych z wytrychem



Oni chcąc dokonać włamu na moje wnętrze

swoich trosk potwora na pół w zasobne spięcie

ubogacają, podczas gdy ja do nich nic nie mam;

Zrób coś, badając skąd napływ jadowitych wezbrań