X
Testament
rymowany
2021-01-17 18:47
Kiedy odejdę, zostanie po mnie
Tych parę strofek miernej twórczości,
Mnóstwo rupieci i kilka wspomnień,
Trochę pamiątek z czasów młodości.
Nie chcę by światu mnie brakowało,
Więc nie odejdę całkiem bez śladu:
Zostawię to, co sens dla mnie miało,
Co dziś uchronić chcę od zagłady.
Czy na dno piekła, czy też do nieba -
- Trudno przewidzieć boskie wyroki,
Pójdę bez żalu - wiem, że tak trzeba,
W wymiar nieznany skieruję kroki.
Tylko żal będzie nie widzieć ranków,
Zachodom słońca się nie przyglądać,
Przed ścięciem nie móc uchronić kwiatów,
Cudom natury się nie dziwować.
I nie rozmyślać, patrząc na Księżyc,
Co kryją jego widome cienie,
Co w walce dobra ze złem zwycięży
I jaka siła napędza Ziemię.
Tylko mi szkoda nie czekać wiosny,
Nie czuć zapachu pączków zielonych,
Przespać nadziei powiew radosny
I nie wspominać czasów minionych.
Przykro mi stracić z oczu powaby
Pachnących nocy, różowych brzasków
I nie móc nigdy stopy postawić
Na ciepłym, czystym, nadmorskim piasku.
Zbraknie mi także zajęć codziennych,
Zwykłych drobiazgów, co tworzą życie,
Powszednich chlebów, soli kuchennej
I złotych myśli w starym zeszycie.
I satysfakcji z własnych wytworów,
Malutkich zwycięstw i dużych planów,
Odbicia w lustrze i ładnych strojów,
Drobnych wzruszeń i wielkich sloganów.
Nie wiem, co czeka po tamtej stronie;
Być może większe jeszcze uroki
I może spokój, co koi skronie,
A może tylko letarg głęboki …
Jednak wyborów nie ma tu wielkich,
Kiedyś przyjść musi taka godzina.
Utrata ziemskich przywiązań wszelkich
Duchowy etap bytu zaczyna.
Tych parę strofek miernej twórczości,
Mnóstwo rupieci i kilka wspomnień,
Trochę pamiątek z czasów młodości.
Nie chcę by światu mnie brakowało,
Więc nie odejdę całkiem bez śladu:
Zostawię to, co sens dla mnie miało,
Co dziś uchronić chcę od zagłady.
Czy na dno piekła, czy też do nieba -
- Trudno przewidzieć boskie wyroki,
Pójdę bez żalu - wiem, że tak trzeba,
W wymiar nieznany skieruję kroki.
Tylko żal będzie nie widzieć ranków,
Zachodom słońca się nie przyglądać,
Przed ścięciem nie móc uchronić kwiatów,
Cudom natury się nie dziwować.
I nie rozmyślać, patrząc na Księżyc,
Co kryją jego widome cienie,
Co w walce dobra ze złem zwycięży
I jaka siła napędza Ziemię.
Tylko mi szkoda nie czekać wiosny,
Nie czuć zapachu pączków zielonych,
Przespać nadziei powiew radosny
I nie wspominać czasów minionych.
Przykro mi stracić z oczu powaby
Pachnących nocy, różowych brzasków
I nie móc nigdy stopy postawić
Na ciepłym, czystym, nadmorskim piasku.
Zbraknie mi także zajęć codziennych,
Zwykłych drobiazgów, co tworzą życie,
Powszednich chlebów, soli kuchennej
I złotych myśli w starym zeszycie.
I satysfakcji z własnych wytworów,
Malutkich zwycięstw i dużych planów,
Odbicia w lustrze i ładnych strojów,
Drobnych wzruszeń i wielkich sloganów.
Nie wiem, co czeka po tamtej stronie;
Być może większe jeszcze uroki
I może spokój, co koi skronie,
A może tylko letarg głęboki …
Jednak wyborów nie ma tu wielkich,
Kiedyś przyjść musi taka godzina.
Utrata ziemskich przywiązań wszelkich
Duchowy etap bytu zaczyna.
17.05.2004r.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
3 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Urszula Ganc
2022-04-26
Tak sobie czasem podczytuję, ale tego wiersza nie mogę zostawić bez komentarza. Treść zbyt bliska memu sercu, żeby nie pozostawić śladu. Cudny. Wybacz, ale kradnę Ci go i nie oddam.
2022-04-27
Wiesz, oczywiście nic na siłę, ale wierzę, że wrócisz i jeszcze wiele pięknych wierszy przed Tobą. Ja w każdym bądź razie czekam :-)).
2022-04-27
O, jak miło. To był owocny okres w mojej "twórczości" i często wracam do napisanych wtedy wierszy.
Dziękuję za Twoje słowa a za "kradzież" szczególnie;))
Dziękuję za Twoje słowa a za "kradzież" szczególnie;))
SuviMay
2021-01-20
Lidio, wychodzi na to, że niezależnie, czy piszesz o śmierci, czy miłości (jak w "Kochaj mnie inaczej"), potrafisz przecudnie opisać to, co urzeka Cię na tym świecie. Piękny ❤️ Na szczęście już "po" wszystkim nie będziemy już tęsknić. Pozdrawiam ciepło :)
2021-01-22
Dziękuję. Tak, pewnie nie będziemy już tęsknić, ale za życia znamy nasze upodobania i niekiedy trudno się pogodzić z ich nieuchronną utratą, bo zwyczajnie po ludzku przywiązujemy się do tego, co lubimy. Pozdrawiam.
konvalove
2021-01-18
Chyba każdy ma chwile, w których zastanawia się co dalej. A Ty ubrałaś te myśli w piękne słowa. O dziwo nie czułam przygnębienia po przeczytaniu, a coś w stylu zatroskania, spokoju. W każdym razie dosyć pozytywne odczucia. Technicznie - świetnie, czytało się płynnie i każde słowo trafiało do mnie, do odbiorcy od razu tam, gdzie powinno, czyli do serca. Bo takie również odczułam wrażenie; mimo poruszonego tematu, z którym każdy ma do czynienia, to jednak Twój utwór ma w sobie sporo kwestii prywatnych, które szanuje i które lubię. Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam.
Pozdrawiam.
2021-01-18
Bardzo dziękuję. Cenię Twoje opinie, tym bardziej jest mi miło, ze wiersz trafił "do serca". Ten wiersz, to już nie bunt, czy strach tylko refleksja i pogodzenie. Jeśli nie można czegoś zmienić, pozostaje to zaakceptować, a porozmyślać zawsze można. Mało wiemy, pytania wciąż nurtują.
Pozdrawiam serdecznie.
Pozdrawiam serdecznie.
Angelino
2021-01-18
Wiersz troszkę smutny ale przepiękny. To jest mój styl ,taki lubię ,podoba mi się bardzo.. troszkę czuję wieszcza - "Testament".. Gratuluję...Pozdrawiam serdecznie . T.K
2021-01-18
Dziękuję bardzo. Jestem raczej tradycjonalistką i dobrze czuję taki styl i formę, cieszę się, że nie tylko ja.
Masz pewnie na myśli "Testament mój" Słowackiego, lubię ten utwór.
Ja nie "wieszczę", tylko skromnie rymuję;)) Pozdrawiam.
Masz pewnie na myśli "Testament mój" Słowackiego, lubię ten utwór.
Ja nie "wieszczę", tylko skromnie rymuję;)) Pozdrawiam.
Afrodyta(*)
2021-01-18
Wiersz w sposób niezwykle liryczny opisuje odwieczne pragnienie pozostawienia cząstki siebie, tutaj na ziemi. Przemyca jednak pewien rodzaj niepewności związany ze śmiercią wynikający z poczucia straty tego, co znane i bliskie. W mojej ocenie kończy się pogodzeniem z tym, co nieuniknione...
2021-01-18
Tak, dobrze czujesz, pozostaje się pogodzić z tym, co nieuniknione, bunt czy rozpacz w takiej sytuacji nic nie zmienią. Przywiązujemy się do tego, co znamy, gromadzimy, co lubimy. Śmierć jest zagadką, to co po niej również. Dziękuję bardzo i pozdrawiam.
Osia
2021-01-17
W istocie jedynym warunkiem życia jest śmierć ale myślę podobnie jak Bardzo - i może nam się uda uprosić byś była tu wiecznie ;)Lidio pozdrawiam wieczornie
2021-01-18
Jesteście kochani. Ciepło mi się zrobiło na sercu po takich słowach. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.
naskraju*(*)
2021-01-17
Sam tytuł jest już tajemnicą i osobistym wyznaniem. Przychodzi czasem taki dźwięk w ciszy zamyślenia, gdzie zaczynamy myśleć o odejściu. I o tym, co pozostawimy po sobie. Myślę, że rzeczy materialne czy jakieś bibeloty, zapiski, zdjęcia czy betonowe szczeliny są niczym w stosunku do naszych bliskich. Po mnie zostanie moja córka i mój kolor oczu w niej i rysy. Jej dzieci i historie z życia wciąż żywe we wspomnieniach. Czy mnie będzie żal tych świtów zachodów i przyrody? Nie wiem. A tam jestem umówiona na piwo z moim przyjacielem i na spacer z moim psem. Więc czekam
Pozdrawiam
Pozdrawiam
2021-01-18
Tak, pojawia się w życiu moment, kiedy zaczyna się bardzo intensywnie rozmyślać nad sprawami życia i śmierci. Przywiązujemy się do dóbr materialnych, a i tak musimy je zostawić, więc właściwie tylko je wypożyczamy. Ktoś może je wykorzysta, a może wyrzuci. Dzieci, wnuki są w jakimś sensie kontynuacją naszego życia, ale są odrębnymi istotami, nasza świadomość nie w nich nie egzystuje. Czy i w jakiej formie egzystuje w ogóle - nie wiadomo. Dziękuję Ulko, pozdrawiam.
Kornel Passer
2021-01-17
Nie umiemy sobie wyobrazić Nieba inaczej niż jako krainy podobnej do Ziemi, tylko piękniejszej. Ciekawe, że Biblia mówi raczej o Nowej Ziemi niż o jakiejś astralnej krainie. Nowa Ziemia i Nowa Jerozolima są na końcu. To bardziej też do mnie przemawia , bo za bardzo mnie nie pociąga bytowanie astralne. Biblia mówi o zmartwychwstaniu ciał. Z moim zmarłym Przyjacielem sprzed lat jestem na przykład umówiony w największym antykwariacie w Nowej Jerozolimie i to rozumiem.
2021-01-18
Tak, nie ma żadnej pewności. Są tacy, którzy twierdzą, że są pewni, ale to znaczy tylko tyle, że oni mówią , że są pewni.
2021-01-18
Mój wiersz to takie typowo ziemskie rozmyślanie z czysto ziemskim postrzeganiem tego, czego za życia nie można ogarnąć umysłem. Religie i filozofie są wyrazem poszukiwania nadziei, że życie nie kończy się wraz ze śmiercią. Jednak to tylko wiara i nadzieja, pewności nikt nie da, stąd moje rozważania.
BardzoBardzo
2021-01-17
Lidko Nie odchodź będzie nam cię brakowało miło by było żebyś żyła wiecznie.
A przynajmniej do mojej śmierci? Co ty na to? bardzo cię proszę ;)
Wiersz piękny i pełen nostalgii rok 2004 czy to początek owego okresu rozliczania się ze wszystkim, i ze wszystkiego?
A przynajmniej do mojej śmierci? Co ty na to? bardzo cię proszę ;)
Wiersz piękny i pełen nostalgii rok 2004 czy to początek owego okresu rozliczania się ze wszystkim, i ze wszystkiego?
2021-01-17
w takim razie zastrzegam sobie możliwość spotkania Cię za pięćdziesiąt lat by móc zastrzec kolejne spotkanie po kolejnej pięćdziesiątce :D bo raz pół wieku to za mało :D
2021-01-17
Tak to ten czas.
Mogłabym żyć wiecznie gdybym się nie starzała, a jak demencja mnie dopadnie i będzie postępować, to na co takie życie? Można potem nawet zapomnieć, że się żyje. Lepiej być wiecznie młodym. Mój duch jest młody.
Za Brzechwą:
"Gdy idę przez ulice - dusza pogania ciało;
Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało."
Mogłabym żyć wiecznie gdybym się nie starzała, a jak demencja mnie dopadnie i będzie postępować, to na co takie życie? Można potem nawet zapomnieć, że się żyje. Lepiej być wiecznie młodym. Mój duch jest młody.
Za Brzechwą:
"Gdy idę przez ulice - dusza pogania ciało;
Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało."
Marek Żak
2021-01-17
Wzruszający tekst i tak dawno temu napisany. Jakieś uaktualnienie? Pozdrawiam
2021-01-17
Niestety ten problem się nie dezaktualizuje, wciąż pozostaje nierozwiązany. Jeśli wpadniesz na jakiś trop, to daj znać;) Pozdrawiam.
Asteria(*)
2021-01-17
Wiesz Lidio, ostatnio też zastanawiałam się nad tym tematem... czego mi będzie najbardziej żal?
oprócz bliskich, na pewno tych aktów natury. Jej czterech pór roku i piękna które ze sobą niesie :)
oprócz bliskich, na pewno tych aktów natury. Jej czterech pór roku i piękna które ze sobą niesie :)
2021-01-17
Może w tym innym wymiarze wszystko będzie w zasięgu. Tego nie wie nikt. Jeśli jest pustka, to nie ma świadomości straty, jeśli nie, to co w takim razie i jakie? Leszek Szuman w "życiu po śmierci" pisze, że tam jest to, w co się wierzy za życia. Ostatnio znowu spotkałam się z tą teorią, ale pochodziła z innego źródła. Są zagadki zbyt trudne dla ludzkiego umysłu.
Pozdrawiam.
Pozdrawiam.
Inne wiersze z tej samej kategorii
Między nami
- Bronisława Góralczyk(*)
Pierwsze Święto Dorotki
- Bronisława Góralczyk(*)
Czas zbiorów
- Lenia
Cicho głaszczesz mi włosy...
- Mariusz May
Wieczorne tęsknoty
- Refleksyjna dusza
Może kiedyś...
- Bronisława Góralczyk(*)
Moja najmilejsza mi , najcudowniejsza mi
- Angelino
Pareneza
- Father Punguenty
Blask słońca
- GrzesioR
Liczę na to
- Bronisława Góralczyk(*)
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności