Twoje Wiersze - Hans Castorp patrzy w dół…

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

ajw

trzy dni temu

Czasem trzeba popatrzeć na świat z dystansu choroby, bo ona zawsze jest po coś.. Pozdrawiam :)

Kornel Passer

trzy dni temu

Zgadza się. Pozdrawiam i dziękuje za zainteresowanie się wierszem.:)

jolka

cztery dni temu

Jak to w sanatorium,oszukujemy się wszyscy a wy,tam na dole,opowiadacie wrócimy...Świetny wiersz !!!

Kornel Passer

trzy dni temu

Dzięki za refleksję i zainteresowanie się moim wierszem. Serdecznie pozdrawiam:)

Jasin^(*)

cztery dni temu

Settembrini team.

Kornel Passer

trzy dni temu

Mimo wszystko, bliżej mi do Naphty niż do Settembriniego.

Nata Sza

cztery dni temu

Boję się, że gdybym miała możliwość spojrzenia z wysokiej perspektywy na świat, mogłabym nie chcieć wrócić. Zwłaszcza, że uwielbiam chmury i kolor niebieski. ;-)
Pozdrawiam serdecznie:)

Kornel Passer

trzy dni temu

Cóż, ja też czasem nie patrzę w określonych kierunkach, żeby czegoś nie zboczyć... Ale to rzadkość, bo lubię wiedzieć...:)

Elżbieta

cztery dni temu

Niektórzy potrzebują wojny, żeby zacząć znowu żyć! Dawno czytałam, ale powieść wywarła na mnie ogromne wrażenie, pamięcią wracałam do niej.
Serdecznie pozdrawiam, Kornelu:)⭐

Kornel Passer

trzy dni temu

To książka o podstawach życia właśnie. Wszyscy mamy rachunki do opłacenia, ale jeśli one stanowią podstawowy sens naszego życia to jesteśmy w piekle... Pozdrawiam serdecznie:)

WARS

cztery dni temu

Chyba czytałem książkę choć nic nie pamiętam, za to wiersz bardzo dobry

Kornel Passer

trzy dni temu

Zawsze można przeczytać jeszcze raz. Ja właśnie czytam tę książkę trzeci raz w życiu. Styl ciężkawy, ale te treści wirujące nad stylem wynagradzają trud czytania.

Moona@

cztery dni temu

Świetny, taki z nutką filozoficzno-egzystencjalną.

Tak sobie pomyślałam, że gdybym potrzebowała sanatorium, to wolałabym prowadzić tam ciekawe rozmowy na tematy istotne*, o literaturze mogłabym słuchać.
Byle nie musieć uciekać przed jakimś napalonym dziadkiem, który szuka sposobu na upicie biednych kuracjuszek i zaciągnięcie ich na łoże boleści ;)
W górach można się poczuć jakoś tak bliżej Boga mz :)
Pozdrawiam Kornelu :)

Kornel Passer

trzy dni temu

Dokładnie tak było w tym sanatorium. Rozmowy na tematy istotne, czyli oczywiście o charakterze filozoficznym, czy to się komuś podoba, czy nie, są głównym tematem książki. Pozdrawiam":)

Marek Żak

cztery dni temu

Nie czytałem, przyznaję, chociaż kilka razy zaczynałem. Może ten klimat, jaki znalazłem w "Oddziale chorych na raka" mnie zniechęcił. Refleksja człowieka chorego i świadomego, że już tak będzie zawsze. Pozdrawiam

Kornel Passer

trzy dni temu

Właśnie o to mi chodziło. Bohater Czarodziejskiej Góry zanim nie wylądował w sanatorium w Davos i nie stwierdzono u niego gruźlicy, nie wiedział, co to w ogóle znaczy mieć własny światopogląd. Zaczął się nad nim zastanawiać dopiero w sanatorium.

Marek Żak

trzy dni temu

Optyka chorego jest inna. Po wypadkach byłem w szpitalu w powiedzmy słabym stanie i znam temat od tej strony. Następuje przewartościowanie wielu spraw.
Pozdrawiam

Kornel Passer

trzy dni temu

Stan choroby w tej powieści nie jest głównym tematem, ani nie jest specjalnie udramatyzowany. Jest raczej sposobem na przejście bohaterów do krainy, w której idee filozoficzne zajmują ważniejsze mniejsze od tak zwanych życiowych "priorytetów", mówiąc Twoim określeniem. To właśnie dzięki chorobie bohaterowie mogą na śmierć i życie spierać się o idee, czego by w normalnym życiu nie robili, bo byliby zajęci zbieraniem pieniędzy na opłacanie rachunków.

LydiaDel

cztery dni temu

Pisał te powieść 12 lat, przeważnie w Davos, w sanatorium dla gruźlików.
"ale nigdy już nie będę
tak zdrowy,
jak wy…" – wydaje mi się, ze to jego żona była chora, on jej towarzyszył.
Serdecznie pozdrawiam.

Kornel Passer

trzy dni temu

Mnie najbardziej męczyło w tej powieści celowe prawie zupełne pominięcie aspektu zaraźliwości tej choroby, która była wtedy nieuleczalna, ale wiedza o jej zaraźliwości była. Hans Castorp beztrosko decyduje się na zamieszkanie w sanatorium z gruźlikami, a myśl o możliwości zarażenia się, w ogóle nie pojawia się w jego głowie. Oczywiście nie wpływa to na warstwę filozoficzno-egzystencjalną tej powieści, bo przecież jego wyjazd w góry ma aspekt symboliczny, ale można to było chyba bardziej realistycznie skonstruować.

Konstantynopolitańczykowiańczyk^(*)

cztery dni temu

szeroka perspektywa a słabość w emocjach rysuje postać podatną na zakamuflowane ataki ze strony bezlitosnej codzienności nasączonej dwulicowością doznań

Kornel Passer

trzy dni temu

Ponieważ nie jestem pewien, czy zrozumiałem Twoją wypowiedź, powstrzymam się przed odpowiedzią. Pozdrawiam i dziękuję za okazanie zainteresowania...

Anuk

cztery dni temu

Tak, takie spojrzenie z góry, z pewnej odległości, pozwala zdystansować się od codzienności, od wszechobecnego zgiełku i pędu życia, które potrafi przygnieść. Góry uwielbiam - dają poczucie wolności i uczą pokory. Pozdrawiam serdecznie 🌼

Kornel Passer

trzy dni temu

Nikt jednak nie ma takiej możliwości jak mój bohater z wiadomej powieści, który w sanatorium w Davos przebywał siedem lat.:) Pozdrawiam:)

Odyseusz62

cztery dni temu

Sanatorium różnych ludzi gości
jedni szukają zdrowia inni miłości.
Pozdrawiam,

Kornel Passer

trzy dni temu

W sanatorium z Czarodziejskiej Góry też tak było, ale to było tylko tło dla filozoficzno-egzystencjalnych dysput głównych bohaterów i te dyskusje były bardziej pasjonujące i od zdrowia i od miłostek.

sturecki

cztery dni temu

To tak, jakby ktoś się na chwilę zatrzymał wyżej i zobaczył, że niżej toczy się życie bez życia. Bo jak człowiek raz odetchnie głębiej, to już nie chce wracać do świata, gdzie wszyscy tylko gonią za niczym.
6/5