Twoje Wiersze - Hans Castorp patrzy w dół…

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

13 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

ajw

2025-07-23

Czasem trzeba popatrzeć na świat z dystansu choroby, bo ona zawsze jest po coś.. Pozdrawiam :)

Kornel Passer

2025-07-23

Zgadza się. Pozdrawiam i dziękuje za zainteresowanie się wierszem.:)

jolka

2025-07-23

Jak to w sanatorium,oszukujemy się wszyscy a wy,tam na dole,opowiadacie wrócimy...Świetny wiersz !!!

Kornel Passer

2025-07-23

Dzięki za refleksję i zainteresowanie się moim wierszem. Serdecznie pozdrawiam:)

Jasin^(*)

2025-07-22

Settembrini team.

Kornel Passer

2025-07-23

Mimo wszystko, bliżej mi do Naphty niż do Settembriniego.

Nata Sza

2025-07-22

Boję się, że gdybym miała możliwość spojrzenia z wysokiej perspektywy na świat, mogłabym nie chcieć wrócić. Zwłaszcza, że uwielbiam chmury i kolor niebieski. ;-)
Pozdrawiam serdecznie:)

Kornel Passer

2025-07-23

Cóż, ja też czasem nie patrzę w określonych kierunkach, żeby czegoś nie zboczyć... Ale to rzadkość, bo lubię wiedzieć...:)

Elżbieta

2025-07-22

Niektórzy potrzebują wojny, żeby zacząć znowu żyć! Dawno czytałam, ale powieść wywarła na mnie ogromne wrażenie, pamięcią wracałam do niej.
Serdecznie pozdrawiam, Kornelu:)⭐

Kornel Passer

2025-07-23

To książka o podstawach życia właśnie. Wszyscy mamy rachunki do opłacenia, ale jeśli one stanowią podstawowy sens naszego życia to jesteśmy w piekle... Pozdrawiam serdecznie:)

WARS

2025-07-22

Chyba czytałem książkę choć nic nie pamiętam, za to wiersz bardzo dobry

Kornel Passer

2025-07-23

Zawsze można przeczytać jeszcze raz. Ja właśnie czytam tę książkę trzeci raz w życiu. Styl ciężkawy, ale te treści wirujące nad stylem wynagradzają trud czytania.

Moona@

2025-07-22

Świetny, taki z nutką filozoficzno-egzystencjalną.

Tak sobie pomyślałam, że gdybym potrzebowała sanatorium, to wolałabym prowadzić tam ciekawe rozmowy na tematy istotne*, o literaturze mogłabym słuchać.
Byle nie musieć uciekać przed jakimś napalonym dziadkiem, który szuka sposobu na upicie biednych kuracjuszek i zaciągnięcie ich na łoże boleści ;)
W górach można się poczuć jakoś tak bliżej Boga mz :)
Pozdrawiam Kornelu :)

Kornel Passer

2025-07-23

Dokładnie tak było w tym sanatorium. Rozmowy na tematy istotne, czyli oczywiście o charakterze filozoficznym, czy to się komuś podoba, czy nie, są głównym tematem książki. Pozdrawiam":)

Marek Żak

2025-07-22

Nie czytałem, przyznaję, chociaż kilka razy zaczynałem. Może ten klimat, jaki znalazłem w "Oddziale chorych na raka" mnie zniechęcił. Refleksja człowieka chorego i świadomego, że już tak będzie zawsze. Pozdrawiam

Kornel Passer

2025-07-23

Właśnie o to mi chodziło. Bohater Czarodziejskiej Góry zanim nie wylądował w sanatorium w Davos i nie stwierdzono u niego gruźlicy, nie wiedział, co to w ogóle znaczy mieć własny światopogląd. Zaczął się nad nim zastanawiać dopiero w sanatorium.

Marek Żak

2025-07-23

Optyka chorego jest inna. Po wypadkach byłem w szpitalu w powiedzmy słabym stanie i znam temat od tej strony. Następuje przewartościowanie wielu spraw.
Pozdrawiam

Kornel Passer

2025-07-23

Stan choroby w tej powieści nie jest głównym tematem, ani nie jest specjalnie udramatyzowany. Jest raczej sposobem na przejście bohaterów do krainy, w której idee filozoficzne zajmują ważniejsze mniejsze od tak zwanych życiowych "priorytetów", mówiąc Twoim określeniem. To właśnie dzięki chorobie bohaterowie mogą na śmierć i życie spierać się o idee, czego by w normalnym życiu nie robili, bo byliby zajęci zbieraniem pieniędzy na opłacanie rachunków.

LydiaDel

2025-07-22

Pisał te powieść 12 lat, przeważnie w Davos, w sanatorium dla gruźlików.
"ale nigdy już nie będę
tak zdrowy,
jak wy…" – wydaje mi się, ze to jego żona była chora, on jej towarzyszył.
Serdecznie pozdrawiam.

Kornel Passer

2025-07-23

Mnie najbardziej męczyło w tej powieści celowe prawie zupełne pominięcie aspektu zaraźliwości tej choroby, która była wtedy nieuleczalna, ale wiedza o jej zaraźliwości była. Hans Castorp beztrosko decyduje się na zamieszkanie w sanatorium z gruźlikami, a myśl o możliwości zarażenia się, w ogóle nie pojawia się w jego głowie. Oczywiście nie wpływa to na warstwę filozoficzno-egzystencjalną tej powieści, bo przecież jego wyjazd w góry ma aspekt symboliczny, ale można to było chyba bardziej realistycznie skonstruować.

Konstantynopolitańczykowiańczyk^(*)

2025-07-22

szeroka perspektywa a słabość w emocjach rysuje postać podatną na zakamuflowane ataki ze strony bezlitosnej codzienności nasączonej dwulicowością doznań

Kornel Passer

2025-07-23

Ponieważ nie jestem pewien, czy zrozumiałem Twoją wypowiedź, powstrzymam się przed odpowiedzią. Pozdrawiam i dziękuję za okazanie zainteresowania...

Anuk

2025-07-22

Tak, takie spojrzenie z góry, z pewnej odległości, pozwala zdystansować się od codzienności, od wszechobecnego zgiełku i pędu życia, które potrafi przygnieść. Góry uwielbiam - dają poczucie wolności i uczą pokory. Pozdrawiam serdecznie 🌼

Kornel Passer

2025-07-23

Nikt jednak nie ma takiej możliwości jak mój bohater z wiadomej powieści, który w sanatorium w Davos przebywał siedem lat.:) Pozdrawiam:)

Odyseusz62

2025-07-22

Sanatorium różnych ludzi gości
jedni szukają zdrowia inni miłości.
Pozdrawiam,

Kornel Passer

2025-07-23

W sanatorium z Czarodziejskiej Góry też tak było, ale to było tylko tło dla filozoficzno-egzystencjalnych dysput głównych bohaterów i te dyskusje były bardziej pasjonujące i od zdrowia i od miłostek.

sturecki

2025-07-22

To tak, jakby ktoś się na chwilę zatrzymał wyżej i zobaczył, że niżej toczy się życie bez życia. Bo jak człowiek raz odetchnie głębiej, to już nie chce wracać do świata, gdzie wszyscy tylko gonią za niczym.
6/5