Dziękuję za uznanie! Cieszę się, że wiersz trafił w Twoje gusta, a obraz „dymu jak kobra w klatce” idealnie wpisuje się w jego klimat. Zabieraj śmiało i twórz dalej, bo inspiracja rodzi nowe piękno!

Dziękuję za tak entuzjastyczną reakcję! Co do poniedziałków – oby zawsze motali mniej, a życie płynęło w rytmie sobotniego luzu. Jeden poniedziałek może faktycznie wystarczy, zwłaszcza jeśli da się go przekuć w coś inspirującego.

Cieszę się, że wiersz został odebrany także jako przestroga – czasem słowa mogą być takim delikatnym dzwonkiem alarmowym.

Dziękuję za miłe słowa i uznanie! Rzeczywiście, wiersz to głos podmiotu lirycznego – nie zawsze należy utożsamiać go z autorem. Co do Pana Bodka – może jego duch twórczy gdzieś krąży i czeka na odpowiedni moment, by powrócić z nową energią. A my tymczasem możemy czerpać z jego inspiracji!

Gwiazdy dodaję oczywiście.
5/6

Rymowanki rzeczywiście mają w sobie tę melodię, która dodaje tekstowi lekkości i rytmu, a czytanie ich to czysta przyjemność. Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu. Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu melodii w słowach!

Dziękuję serdecznie za taki entuzjastyczny komentarz! Cieszę się, że metafory trafiły w gust – to dla mnie największa pochwała. Rymowanie to tylko narzędzie, ale najważniejsze, że tekst przemawia i budzi emocje.

Cieszę się, że rym udało mi się wykorzystać, by podkreślić treść, a nie ją zagubić – to zawsze największe wyzwanie. Twoja refleksja o weekendowym balowaniu jest niezwykle trafna, a porównanie do Pana Bodka to dla mnie wielki komplement – jego rymowanki rzeczywiście były mistrzowskie! Dziękuję za hojną ocenę i serdeczne pozdrowienia – odwzajemniam z całego serca!

Prawda, końcu to, co było, jest już zamkniętą księgą, której treści nie zmienimy, a jutro – choć niepewne – niesie nadzieję i szansę na nowe możliwości. Statuty engańskie brzmią jak mądra życiowa filozofia, która pozwala nam nie tkwić w przeszłości, tylko patrzeć z odwagą i ciekawością na to, co przed nami. A pstryczek w nos? Czasem jest najlepszą lekcją!

Hi, hi ... cieszę się, że wiersz wzbudził w Tobie tę chęć „wiercenia”! Racja, czasem „częstochowa” bywa przyjemnym elementem, nawet jeśli trochę przewidywalnym – jak znajomy refren. Ale kij, choć się znajdzie, może być i humorystycznym akcentem, prawda? Dzięki za komentarz
z przymrużeniem oka – takie uwagi zawsze wywołują uśmiech.

Dziękuję za uznanie i humorystyczny komentarz! U Ciebie sylaby się zgadzają, a refleksja po łyk(endzie) jak zawsze trafna. Oby każdy poniedziałek niósł więcej uśmiechu niż bólu głowy!

Dziękuję serdecznie za gwiazdki i ciepły komentarz! Cieszę się, że wiersz znalazł swoje miejsce w Twoim sercu i oczach.

Nie ma to, jak wiersz do wiersza.
Piękny, choć smutny obraz – jak migawka z życia, które kręci się w powtarzalnym rytmie, a uśmiech jest tylko przelotnym gościem. Twoje słowa mają w sobie coś niezwykle sugestywnego – wyczuwalny jest ciężar codzienności i nieuchronność tego cyklu. Jednocześnie zostawiasz miejsce na refleksję, która może zmienić perspektywę.

"Czy leci z nami pilot?" – świetne otwarcie! Twoja zwrotka jest pełna uroku i pokazuje, że pisanie wierszy to coś, co przychodzi z serca, a nie zawsze z podręcznika. I bardzo dobrze, bo w tym tkwi prawdziwa magia – spontaniczność i radość tworzenia. Wiersze jako odskocznia i zabawa to podejście, które zawsze będę wspierać. Dziękuję za humor i refleksję, a także za ciepłe pozdrowienia.

Dziękuję za tak piękne słowa i tak hojną ocenę – naprawdę jestem wzruszony! Cieszę się, że udało mi się uchwycić te nastroje i pokazać coś, co jest jednocześnie przyziemne, a jednak pełne emocji i refleksji. Twoje uznanie to dla mnie ogromna radość.

Racja – alkohol to temat, który dla wielu budzi różne skojarzenia, a coraz więcej badań pokazuje jego potencjalne zagrożenia. Wiersz czasem tylko dotyka takich wątków, ale to dobrze, że wywołuje refleksję. Pozdrawiam serdecznie i życzę zdrowia oraz inspiracji w każdej chwili!

Czasem z pozoru lekkie tematy kryją w sobie mroczniejsze refleksje – i dobrze, jeśli wiersz potrafi to ukazać. Cieszę się, że forma i treść przypadły Ci do gustu. Pozdrawiam serdecznie i życzę inspirujących chwil!

Jak się okazuje,
po komentarzu JoViSkI to ciągle za mało,
by się poprawnym rymem okazało!
Bardzo dziękuję.

I tak trzymaj. Wytykaj mi wszystko i w każdym miejscu. Tego wiersza już nie poprawię, ale w następnym zastosuję Twoje uwagi.

Ja nie cierpię krytykować...staram się tego unikać...jeśli już to tylko sugeruję, co autor mógłby ewentualnie poprawić, żeby podnieść poziom wiersza...ale i to jest dla mnie bardzo stresujące z obawy przed agresją ze strony autora...Wiem natomiast, że Tobie mogę udzielić rady, bo wiem, że czerpiesz z niej naukę, a nie jak większość przytyk....

I do mnie dotarła zasadność takiego postępowania, ale nic nie mogę, więc konsekwentnie opiniuję tylko treść, bo na tym się znam (?)
A merytoryczne uwagi cenię sobie najbardziej, bo ciągle się uczę. Im bardziej są krytyczne, tym dla mnie lepiej.

Stasiu...należy pamiętać, że ten portal choć poetycki jest li tylko amatorski, pomyśl tylko sobie i zauważ, że przestałam w ogóle zwracać uwagę innym, że warsztat jest do bani i co należy poprawić w wierszu, ponieważ większość nie przyjmuje uwag do wiadomości, a często się obraża przy każdej próbie najmniejszej sugestii robi się drażliwy i arogancki...U Ciebie odważyłam się na drobne uwagi, bo wiem, że się na mnie nie obrazisz i rozumiesz, że robię to, aby Ci pomóc ogarnąć temat, a nie dlatego, że jestem złośliwa i czepiam się wiersza...Co do ocen, to trudna sprawa, wolałabym aby to był jeden punkt za całokształt, a nie osobno za treść i warsztat, ponieważ musiałabym robić tak samo jak Ty i pewnie też zostałabym zablokowana, dlatego oceniam wiersze na podstawie innych odczuć, opierając się głównie na treści, jeśli porusza oceniam wysoko, jeśli nie, to wolę w ogóle nie oceniać niż dać niską ocenę...i tyle...

No i powiedz, na bazie naszego dialogu, czy nie miałem racji, by nie brać się za ocenianie warsztatu. Nawet o wierszach rymowanych wiem niewiele, a form poetyckich jest całe multum!
A na marginesie, moje zawieszenie trwa, a pisanie do admina niczym innym nie skutkuje. Przeszkadza mi to o tyle, że mógłbym jedynie gwiazdami podsumowywać większość wierszy, a komentarze zachować dla najciekawszych utworów (według mnie) ... zaczynam nie dawać rady komentować na dotychczasowym poziomie.

To tylko dowodzi, jak ludzie mało wiedzą o sztuce pisania wierszy rymowanych, ja też nadal się uczę i ciągle coś nowego odkrywam i wciąż poezja mnie potrafi zaskoczyć, zadziwić i odebrać mowę z wrażenia...:))

Hi, hi ... nie mam płótna na białą flagę!
Poza tym, mam odwagę i lekką nadwagę.

Oczywiście rymy o których mowa nie są powodem do wstydu absolutnie, częstochowskie też mają prawo być używane i są używane w wielu piosenkach, w disco polo, w reklamach telewizyjnych i mają się całkiem dobrze...jednak poezja jest wymagająca i podnosi poprzeczkę...:)

Oj Stasiu nie poddawaj się...napisałeś świetny wiersz, nie wszystkie rymy masz słabe w tym wierszu...ja Ci tylko podpowiadam, że mogłyby być lepsze...te o których mowa to: rogiem-mrozie, solo-swawolo, klatce, marynarce ;)

Jestem już w takim kole, że chyba "wolne" pisać wolę!

Ale widzę u Ciebie duży potencjał, zapał i postęp...zaczynasz łapać o co kaman, a to już duże osiągnięcie i droga do sukcesu...ćwicz dalej na 12-to lub 10-cio zgłoskowcach, jak już rymy opanujesz (poczytaj sobie w necie o rymach częstochowskich, to Ci dużo rozjaśni co i jak) Kolejnym etapem w sztuce pisania rymowanych, będzie różnorodność form...ale spokojnie...nic na siłę i bez pośpiechu...:)

Dziękuję za tę piękną refleksję, która przypomina, że klasyka nigdy nie traci na wartości!
Wezmę pod uwagę Twoje uwagi i ... wysmaruję taki rym, że hej!

Bo widzisz Stasiu, każdemu się wydaje, że rymowane wiersze odeszły do lamusa, bo są nie modne i trywialne...to nie prawda...rymowane to prawdziwa sztuka, taki wiersz wymaga od poety więcej czasu i uwagi, niż tylko wyrażenie jakiejś myśli w sposób spontaniczny...rymowany wiersz, to prawdziwa kompozycja wyrazów, które muszą do siebie idealnie pasować jak w puzzlach. :))

Ależ mi zamieszałaś.
A już myślałem, że ostatni schodek dołożył mi "Pan Bodek".

Oczywiście gwiazdki daję, bo są jak najbardziej zasłużone :)

Dziękuję za miły komentarz i podzielenie się wspomnieniem! Czasy się zmieniają, a wraz z nimi nasze poniedziałki – choć, jak widać, wspomnienia tamtych dni wciąż budzą uśmiech (nawet jeśli czasem były ciężkie).

Cieszę się, że przesłanie wiersza do Ciebie dotarło. Czasem warto potrząsnąć myślami, choćby w niedzielę, by poniedziałek przyniósł świeże spojrzenie. Zwątpienie bywa ciężarem, ale także początkiem nowej drogi – oby ci, którzy wątpią, odnaleźli właściwy kierunek. Życzę spokojnej i refleksyjnej niedzieli, a także dużo pozytywnej energii na cały tydzień!

Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu – zawsze staram się, by obraz i treść współgrały ze sobą. Równie serdecznie pozdrawiam i życzę pięknego dnia!