ZOSTAĆ SOBĄ JESZCZE
odnaleźć siebie w odbiciu nieznajomego
nie wikłać snów w pajęczyny słów
szeptać jak rzeka do brzegu
oddawać to, co nigdy nie było moje
ręce, co trzymają ciepło, nie przedmioty
usta, co pytają, a nie dyktują
oczy, które widzą więcej niż kształty
stopy, co idą, choć nie znają drogi
milczenie, co kryje stłumiony krzyk
mieć wszystko, gdy pustka nie każe szukać
nie żałować upływających chwil
czuwać, gdy świat się chwieje
nie zakłócać biegu życia
wierzyć, że spokój nie potrzebuje dowodów
całe życie w zapisach marginesów
a sens ukryty w przestrzeni między wersami
odnajdziesz go, gdy przestaniesz udawać
i pozwolisz sobie być sobą, kim już jesteś
choć wciąż odkrywasz to w sobie